Czasami ludzie boją się zupełnie nieszkodliwych rzeczy - kwiatów lub wizerunków dzieci, ale zjawiska, które potencjalnie stanowią zagrożenie, mogą również działać drażniąco: woda, ogień, wzrost. Strach przed krwią zajmuje czwarte miejsce pod względem rozpowszechnienia i wielu cierpi z tego powodu w takim czy innym stopniu.
Strach przed krwią, podobnie jak wiele innych współczesnych terminów, ma swoją nazwę od języka greckiego. W starożytnej Grecji „hem” oznacza „krew”, a „fobos” oznacza „strach”. Dzisiaj społeczność naukowa odnosi się do stanu paniki spowodowanej rodzajem krwi, hemofobii lub hematofobii. Imię jest bardziej powszechne. Hemofobia od dawna jest znana i wielu znanych ludzi cierpiało na tę chorobę psychiczną. Na przykład cesarz Mikołaj II był bardzo wrażliwy na widok krwi.
Mikołaj II cierpiał również na hemofilię - krzepnięcie krwi, co najprawdopodobniej doprowadziło do wyraźnej fobii.
Jednak panika na widok spadającej kropli krwi może wystąpić nie tylko u osoby cierpiącej na hemofobię. Podobna reakcja w tej samej sytuacji będzie obserwowana u osób, które boją się igieł medycznych i powiązanych procedur, a także u osób obawiających się urazów. Dlatego amerykańscy psychiatrzy nawet połączyli te trzy fobie w jedną kategorię.
Objawy hemofobii
Zdecydowana większość ludzi odczuwa nieprzyjemne emocje, gdy widzi krew. Z reguły jest to lęk, strach, wstręt, wstręt. Jednak intensywność emocji zależy bezpośrednio od sytuacji - pojawienie się zakrwawionej osoby po wypadku powoduje znacznie silniejsze uczucia niż dłoń podrapana przez kota. Z ludźmi cierpiącymi na strach przed krwią sytuacja jest inna. Bez względu na to, jak rozległe krwawienie ujawnia się ich oczom, doświadczają tych samych objawów - zawrotów głowy, nudności, ataku paniki i bicia serca. W najcięższych przypadkach dana osoba może nawet stracić przytomność. Intensywność manifestacji fobii nie zależy od płci, wieku lub cech charakteru - zarówno delikatna dziewczyna, jak i pewny siebie mężczyzna mogą zemdleć, gdy zobaczą przecięty palec.
W przeciwieństwie do osoby, która nie cierpi na hemofobię, pacjent nie jest w stanie w sytuacjach awaryjnych przejąć kontroli nad swoim strachem i uciec lub udzielić pierwszej pomocy.