Prawdopodobnie najtrudniejszym doświadczeniem w życiu ludzkim jest smutek związany z utratą. Utracając kogoś bardzo blisko, ludzie czują, że sens życia jest teraz zatracony. Radość znika, w środku czuje się nieznośna pustka. Ale przeżycie straty jest możliwe. Wrócisz do życia, choć nie od razu.
Etapy doświadczania utraty straty
Ze wszystkich stworzeń zamieszkujących planetę tylko ludzie grzebią bliskich. Ma to szczególne znaczenie: wszyscy zmarli żyją w pamięci swoich bliskich. Etapy odczuwania bólu psychicznego można opisać następująco:
- szok i zaprzeczenie. Człowiek po prostu nie może uwierzyć w to, co się stało. To, co się dzieje, wydaje się nierealne. Mózg jest chroniony przez szok, dzięki czemu dotkliwość tego doświadczenia nie spada na osobę z dnia na dzień. Wkrótce może pojawić się gniew, który powstaje, aby negatywne emocje mogły się wydostać.
- niedowierzanie i poszukiwanie. Osoba nadal nie może uwierzyć i szuka rozwiązania tej sytuacji. Wydaje się, że warto skręcić za róg, bo ten, który straciłeś, spotka cię, jakby nic się nie wydarzyło. Utrzymuje się pewne poczucie nierzeczywistości wydarzeń. Zwykle ten etap rozpoczyna się kilka dni po tym, co się stało.
- ostry żal. To najtrudniejszy etap, podczas którego często chce się krzyczeć: „Pomóż mi przetrwać smutek!”, Ponieważ państwo wydaje się całkowicie beznadziejne, bardzo bolesne i niejasne, jak sobie z tym poradzić. Ale etap ostrego żalu nie trwa dłużej niż 2-3 miesiące. Po nich emocje zaczynają opadać, ból utraty stopniowo maleje. To punkt zwrotny w tym doświadczeniu.
- okresowe zwroty doświadczeń. Na tym etapie osoba wydaje się być taka sama, ale od czasu do czasu doświadcza ostrych doświadczeń, nagle wraca, wciąż bardzo intensywna. Z czasem stają się coraz mniej.
- zakończenie doświadczeń. Po pewnym czasie ostry ból ustępuje.
Pomimo tego, że ból wydaje się nie do zniesienia, musisz przetrwać wszystkie etapy żalu. Nie próbuj tłumić emocji, pogódź się z faktem, że na tej drodze nie ma skrótu.