Uważa się, że dorośli powinni samodzielnie rozwiązywać swoje problemy, a płacz i narzekanie na niegodne życia zajęcia. Ale trzymanie w sobie emocji i negatywnych myśli jest również szkodliwe - możesz zachorować. Mimo to czasami ktoś musi „wylać duszę”, choćby dla efektu terapeutycznego.
Instrukcja obsługi
1
W Rosji zwyczajowo dzieli się smutkami z przyjaciółmi. Cóż, kto jeszcze będzie słuchać i wspierać, współczuć i rozumieć? Dlatego zapraszanie przyjaciela lub dziewczyny na „szklankę herbaty” i dawanie upustu emocjom w trakcie intymnej rozmowy jest dalekie od najgorszego. Jednak zdarza się również, że przyjaciel „okazuje się nagle”, a wszystkie objawienia wyrażone przez ciebie na fali emocji zostaną użyte przeciwko tobie. Czy Twój „powiernik” jest wystarczająco godny zaufania, aby zachować wszystkie swoje sekrety? Ponadto zbyt częste używanie przyjaciela jako „kamizelki” nie przynosi korzyści przyjaźni: potrzeba współczucia i empatii ze swoimi smutkami odbiera rozmówcy zbyt dużo energii, a w pewnym momencie nawet najwierniejszy przyjaciel może się tym zmęczyć.
2)
Uważa się, że rozmowa „od serca do serca” jest dobra w przypadku przypadkowej osoby. Może to być sąsiad pociągu lub coś takiego. Rzeczywiście, wyrzucając emocje, nie możesz obawiać się, że rozmówca wykorzysta informacje, które usłyszał, ze szkodą dla ciebie, przekaże je komuś, kogo znasz lub nie będzie cię traktował zbyt dobrze - ponieważ jesteś zupełnie innymi ludźmi, każdy z was ma własne życie i prawdopodobieństwo nowego spotkanie jest nieistotne. Ale nie codziennie musisz podróżować pociągiem lub autobusem międzymiastowym, a inny podróżnik może nie zawsze prowadzić intymną rozmowę. Tak więc tej metody nie można stosować mniej więcej regularnie.
3)
Komunikacja w Internecie jest podobna do poprzedniej metody. Ukryłeś się pod pseudonimem, nie podałeś swoich danych, wydaje się - po co się bać? Możesz porozmawiać na dowolny temat i wyrazić to, czego dusza zapragnie! Ale problem polega na tym, że to, co dostaje się w Internecie, pozostaje tam na zawsze. A zapomniany dialog lub post oskarżycielski może „wyskoczyć” w najbardziej nieodpowiednim momencie i w najbardziej niekorzystnej dla ciebie sytuacji. Tak więc, wysyłając wydrukowane maksymy na obszary World Wide Web, nie jest zbyteczne przywoływanie starej prawdy, że nie można powalić siekierą, co jest „pisane piórem”.
4
Najbardziej cywilizowany sposób mówienia o swoich problemach i próbowania ich rozwiązania będzie niewątpliwie apelem do psychologa. Ale ta metoda ma również swoje wady. Po pierwsze, „intymne rozmowy” z „uzdrowicielem ludzkich dusz” są dalekie od wolności, a aby naprawdę zrozumieć problem i znaleźć sposoby jego rozwiązania, jedna lub dwie sesje wyraźnie nie wystarczą. Musisz więc wypracować dość konkretną kwotę. Ponadto wizyta u psychologa sugeruje, że dana osoba jest gotowa do pracy, aby zmienić swoje spojrzenie na życie i zachowanie. Jeśli nie ma takiej świadomej potrzeby, nie powinieneś rozpoczynać sesji - zmarnujesz tylko czas i pieniądze. Ponadto znalezienie „twojego” psychologa nie jest takie łatwe, szczególnie w małych miastach, gdzie specjaliści w tej dziedzinie można policzyć na palcach.
5
I wreszcie innym sposobem na wylanie duszy jest dialog ze sobą. Nawiasem mówiąc, psychologowie twierdzą, że jest to bardzo przydatny terapeutyczny punkt widzenia: wyrażone emocje znajdują wyjście, a myśli ujęte w zdaniach zyskują jasność, a osobie łatwiej jest zrozumieć swoje problemy. Głównym warunkiem takiego dialogu (lub monologu) jest wymawianie go nie dla siebie (co jest bardziej znane), ale na głos. Znajdź czas i miejsce, w którym nikt cię nie powstrzyma lub przypadkowo nie usłyszysz twojego wylania, i rozpocznij indywidualną sesję psychoterapii! Jeszcze lepiej jest to zrobić na piśmie, ale nie na komputerze, ale za pomocą zwykłego pióra na kawałku papieru. Kiedy poczujesz, że nie ma już nic do dodania do spisu, arkusz objawień może, a nawet musi zostać zniszczony. Ten akt ma również wartość terapeutyczną: symbolizuje pozbycie się negatywnego i emocjonalnego oczyszczenia.