Metoda przekazywania informacji dzieli się na 2 typy: werbalne i niewerbalne. Forma werbalna jako sposób komunikacji między ludźmi obejmuje ludzką mowę. Komunikacja niewerbalna obejmuje mimikę twarzy, gesty, ruchy ciała.
Pojęcie i istota agresji słownej
Interakcja ludzi, a mianowicie: przekazywanie informacji, wymiana uczuć i wrażeń poprzez kontakt werbalny nazywa się komunikacją werbalną. Komunikując się, ludzie nie tylko dzielą się informacjami o obiekcie, wydarzeniu lub zjawisku, ale także wyrażają swoje podejście do niego. To jest istota komunikacji: uczestnicy dialogu starają się wpływać na siebie nawzajem, próbując przekonać swój punkt widzenia lub wywołać pewne emocje. Agresywny akt komunikacyjny w tym przypadku charakteryzuje się tym, że uczestnik rozmowy działa jako agresor i wyraża swoje myśli, uczucia, emocje za pomocą agresji mowy.
Agresja werbalna to sposób wyrażania negatywnych emocji za pomocą słów. Należy zauważyć, że mowa jest uniwersalnym środkiem komunikacji między ludźmi. Tak więc agresja słowna charakteryzuje się negatywnym efektem mowy. Dlatego destrukcyjne (destrukcyjne) zachowanie osoby, w której wyraża swój stosunek do sytuacji za pomocą krzyków, zniewag, nadużyć lub gróźb, przypisuje się agresji słownej.
Agresję słowną uważa się za zachowanie aspołeczne, ponieważ może powodować zaburzenia psychiczne i odchylenia. Często żywe przejawy agresji słownej graniczą z przemocą fizyczną. Przyczynami agresywnego zachowania mowy są niezadowolenie, nieporozumienie lub niekonsekwentne podejście danej osoby do obecnej sytuacji.
Ogólnie rzecz biorąc, celem agresora jest przyciągnięcie uwagi, podporządkowanie jego woli, zwiększenie samooceny agresora poprzez obniżenie godności osobowości przeciwnika. Należy zauważyć, że ukryte przejawy agresji słownej, na przykład złe żarty, pośrednie potępienie lub oskarżenia, są klasyfikowane jako słabe przejawy agresji.
Zachowanie osoby może być świadome i nieświadome, dlatego agresor może również wykorzystać celowo i nieumyślnie agresję werbalną. Agresja werbalna (płacz, histeria) może być wykorzystywana jako sposób manipulowania zachowaniem rozmówcy. Na przykład agresor próbuje wzbudzić litość i współczucie, aby uzyskać to, czego chce.