Jak wpłynąć na osobę poza jego wolą, zmusić ją do zaakceptowania swojej opinii i spełnienia woli? Wielcy naukowcy i wielcy dyktatorzy, dyplomaci i zwiadowcy, magicy i wszyscy ci, którzy chcieli dowodzić czyjąś wolą i umysłem, zastanawiali się nad tymi pytaniami.
Będziesz potrzebować
Jeśli nie stawiamy sobie takich zadań, a chcemy tylko, abyśmy byli lepiej rozumiani i rozważani z naszą opinią, przydatne będzie zapoznanie się z podstawowymi pojęciami i podstawowymi technikami wpływania na osobę. Pomoże nam to NLP lub programowanie neurolingwistyczne.
Instrukcja obsługi
1
Etap 1. Określenie wiodącego systemu ludzkiej percepcji, czyli systemu dominującego w wiedzy i postrzeganiu świata przez człowieka.
Eksperci identyfikują trzy główne: słuchowe, wizualne i kinestetyczne. W przypadku dominującego systemu audio dana osoba odbiera większość informacji ze słuchu - „słyszy”; w wizualnym - postrzega obrazami - „widzi”; kiedy kinestetyczny - poprzez działania - „robi”. Zdecydowana większość ludzi ma system mieszany, to znaczy dominujący jest uzupełniany przez pomocniczy. Na przykład „audio” często uzupełnia swoją percepcję obrazami: „słyszy hałas ogromnego błękitnego morza”.
Jak określić dominujący system ludzki? Powie ci o tym! Werbalne (werbalne) wyrażanie ich myśli i pragnień jest charakterystyczne tylko dla człowieka. Tak więc, jeśli osoba mówiąca do ciebie mówi: „Posłuchaj mnie!”, Oznacza to nie tylko wskazanie jego wiodącego systemu audio, ale także zaproszenie do komunikowania się z nim właśnie w tym systemie, to znaczy, że chce być usłyszany. Jeśli powie: „Spójrz na to!” - oznacza to, że postrzega świat oczami, a otaczające go obrazy są dla niego głównym źródłem informacji o świecie. Kiedy oferuje: „Chodźmy gdzieś?” - oznacza to, że dla niego akcja jest znajomym i wygodnym stanem. Te przykłady są najprostsze, ale jeśli będziesz bardziej uważny na wypowiedzi rozmówcy, znajdziesz wiele niuansów w przejawach jego dominującego systemu.
2)
Etap 2. Dostosowanie. Dostosowanie jest konieczne, aby stworzyć komfortową atmosferę i wzajemne zrozumienie ze swoim rozmówcą, który musi zrozumieć, że dialog prowadzony jest w „jednym układzie współrzędnych”. Wiele konfliktów i nieporozumień ma miejsce właśnie dlatego, że ludzie działają w różnych kategoriach i nie znajdują sensownej platformy do dialogu.
Uważnie słuchasz rozmówcy, według moderatorów określasz, który system jest wiodący. Słuchaj rzeczowników, przymiotników i czasowników. Co jeszcze Jak dana osoba opisuje wydarzenia, ludzi, zjawiska? Kiedy zrozumiesz, jaki system prowadzi, możesz „nastroić”. Jako rozmówcy zaczynasz używać w przybliżeniu tych samych słów i definicji, synonimów i antonimów, wykrzykników i rytmu mowy. Na początku będzie to dość trudne, jeśli twój system nie jest „powiązany”. Po pewnej praktyce możesz łatwo osiągnąć wymagany poziom dostosowania. W celu wstępnej praktyki wysłuchaj rozmów swoich kolegów lub ludzi wokół ciebie, przemówień polityków, wywiadów z gwiazdami itp., Przeanalizuj je, zidentyfikuj wiodący system. Spróbuj napisać tekst wypowiedzi, sformułuj pytania dla tej osoby.
Ważne jest, aby strojenie było obsługiwane przez inne metody. Przede wszystkim - precyzyjne dostrojenie za pomocą gestów. Najbardziej skutecznym sposobem jest tworzenie kopii lustrzanych. Na przykład mężczyzna siedzący przed tobą zamknął dłonie. Ciebie też zamknij. Skrzyżował nogi - rzuć też ciebie, tyle samo co rozmówca. Jeśli wyprostuje włosy lub spojrzy na zegarek - „lustro”, ale nie natychmiast i wyraźnie, ale po chwili. Innymi słowy, dasz mu znać, że jesteś „twój”. Oprócz gestów musisz wziąć pod uwagę rytm oddychania i mowy, głośność głosu, intonację i wiele innych. Pozwól swojemu rozmówcy się otworzyć, a dowiesz się o nim znacznie więcej, niż być może on wie o sobie.
3)
Etap 3. Wpływ. Tak więc zidentyfikowałeś wiodący system swojego rozmówcy i rozumiesz, z jakim językiem powinieneś się komunikować. Rozpocznij Jeśli chcesz złożyć wniosek, życzenie, wymaganie - polegaj na tych samych słowach operatora, które słyszy, widzi, przyjmuje do realizacji. Jednocześnie używaj typowych dla niego gestów, intonacji, szybkości mowy i cech wyrażania swoich emocji, tylko Twoja wiadomość powinna zostać nieco wzmocniona: nieco ostrzejsze gesty, nieco wyższa intonacja itp. Możesz sam wybrać sposób doprowadzenia rozmówcy do świadomości swojego rozmówcy (spokojnie, agresywnie, błagalnie), ale w każdym przypadku powinno to nastąpić w jego „układzie współrzędnych”. Gdy zrozumiesz, że Twoja obietnica została zaakceptowana, a Twój odpowiednik jest gotowy do komunikacji, przechodzimy do ostatniego etapu.
4
Etap 4. Zakotwiczenie. Technikę tę można zdefiniować jako „naprawianie przekazywanego materiału”. Gdy tylko zrozumiesz, że jesteś „na tej samej długości fali” z rozmówcą, musisz skonsolidować to, co udało się uzgodnić. Nawet jeśli nie możesz się zgodzić, technika kotwiczenia pozwoli ci „przypomnieć” o rozmowie następnym razem.
Najbardziej skuteczne w technice kotwiczenia są wrażenia dotykowe, „kotwice”. Istnieje wiele sposobów i są one wybierane na podstawie sytuacji i poziomu relacji z rozmówcą. Na przykład spacerując z rozmówcą, pod koniec dyskusji ściśnij rękę nieco powyżej łokcia lub ściśnij dłoń między dłońmi. Może to być specjalny dźwięk, na przykład lekki pop, jakiś specjalny gest, spojrzenie, to znaczy coś, co skojarzy z tobą temat rozmowy, będzie to twój osobisty znak. Ten znak nie powinien być nachalny i powinien znajdować się w „układzie współrzędnych”. Na przykład, jeśli jesteś „widziany”, nie powinieneś mówić „zadzwoń” lub „krzyż”.
Następnym razem aktywuj swoją „kotwicę”: weź swojego rozmówcę za łokieć, przypomnij mu o istocie rozmowy w „układzie współrzędnych”, kontynuuj komunikację na fali, w której twój rozmówca czuł się komfortowo. Wkrótce twoje prośby i życzenia zostaną spełnione, a zrozumiesz, że możesz z powodzeniem osiągnąć swoje cele bez skandali, wyrzutów i zniewag.