Każde oświadczenie ma wartość, jeśli jest uzasadnione. Nie każda osoba jest w stanie przeprowadzić jasną, uzasadnioną, logicznie połączoną, wyczerpującą rozmowę z rozmówcą. Jeśli chodzi o spory, jakość dialogu często się nie poprawia. Przyczyny tego problemu wynikają z nieznajomości zasad i metod zarządzania sporami oraz braku praktyki w omawianiu poważnych problemów.
Czy warto się kłócić?
Rozpoczynając rozmowę, omawiając ekscytujący lub drażliwy temat, powinieneś najpierw dobrze się zastanowić. Czy ma to sens w tak ryzykownym wydarzeniu? Rzeczywiście, spokojna i przyjazna rozmowa może rozwinąć zupełnie inne obroty, przybrać charakter sporu, konfliktu ustnego. Ciepła rozmowa może przerodzić się w gorącą dyskusję. Osoba doświadczona intelektualnie i psychicznie poradzi sobie z niestandardową sytuacją. Ale osoba, która nie jest przyzwyczajona do obrony swoich interesów i przekonań, będzie zmuszona wycofać się, osłabić swoją pozycję, a tym samym zranić własną i zabawić próżność innych ludzi. Jeśli mimo to zaangażowałeś się w spór, to biorąc pod uwagę jego charakter i stopień, zastosuj odpowiednie techniki.
Klasyfikacja sporów
Wszystkie spory można klasyfikować według dwóch głównych kryteriów:
- techniki stosowane w rozwiązywaniu sporów,
- cele, które jego uczestnicy starają się osiągnąć.
Są spory tylko z dopuszczalnymi metodami dyskusji i spory, w których stosowane są metody niedopuszczalne. Te ostatnie obejmują: zastąpienie pierwszej tezy, wykorzystanie niezweryfikowanych lub fałszywych argumentów i faktów, celowe zamieszanie, rozmycie sytuacji, argumentowanie opinii publicznej, autorytet, litość, unikanie tematu itp.
Spory dzielą się również na te, w których uczestnicy rozmowy dążą do ustalenia prawdy, oraz te, w których najważniejsze jest wykazanie przewagi psychicznej lub oratorskiej.
Jeśli weźmiemy pod uwagę razem te dwa podziały kontrowersyjnych procesów, możemy uzyskać cztery ich główne odmiany:
- dyskusja
- kontrowersje
- eklektyzm
- sofistyka.