Na świecie są ludzie, dla których miłość to tylko słowo. To uczucie nie ma dla nich żadnego znaczenia i wartości. Takie stanowisko często opiera się na bezpośredniej niezdolności do miłości, którą mogą kształtować różne okoliczności. Często taka niezdolność do odczuwania jest napędzana świadomą - lub nie - niechęcią do dawania miłości innej osobie lub otaczającemu ją światu jako całości.
Wielu psychologów uważa, że tylko osoba, która odczuwa to uczucie, jest w stanie kochać. Innymi słowy, ci ludzie, którzy się gardzą, są we wrogim związku ze sobą, nie są w stanie kochać innej osoby. Takie osoby z reguły prawie nie mają empatii: nie wiedzą, jak „czytać” emocje i odczucia innych ludzi, aby uchwycić ich odczucia. I nie są w stanie dawać miłości w odpowiedzi na takie uczucie.
Niechęć do samego siebie jest podstawą do powstania niezdolności do miłości. Ale poza tym można wyróżnić pięć punktów, które wpływają na zdolność i chęć osoby do doświadczania silnych i żywych uczuć, dzielenia się nimi z innymi i ze światem.
Problem pochodzi z dzieciństwa
W sytuacji, gdy niezdolność i niezdolność do miłości rodzą się w dzieciństwie, mogą istnieć dwie opcje rozwoju wydarzeń.
- Jeśli rodzina nie przejawia uczuć, nie mówi się o emocjach, nie akceptuje się okazywania miłości, wówczas niezdolność dziecka do miłości stopniowo zaczyna się formować. Nie widzi przed sobą prawidłowego - odpowiedniego - modelu zachowania, który mógłby przyjąć. Dla niego ograniczanie uczuć staje się normą. Dlatego, będąc dorosłym, taka osoba może czuć się oszołomiona, niezręczna, a nawet zła, gdy ktoś wyraża wobec niego romantyczne współczucie, wymaga od niego miłości. Na obrazie świata takich ludzi po prostu nie ma zdolności do miłości. Nie rozumieją, dlaczego jest to konieczne, jaki jest sens i z jakiego powodu powiedzieć kilka słów, aby wykonać jakieś czynności.
- Dzieci wychowywane w rodzinach, w których brakowało im z reguły ciepła i przywiązania, również nie mają zdolności kochania. Rodzice i najbliższe otoczenie nie włożyli w nich tej umiejętności, nie napełnili dziecka miłością, nie wytworzyli w nim poczucia własnej wartości. Zazwyczaj takie osoby mogą szukać romantycznego związku, ale w celu wypełnienia wewnętrznej pustki. Kąpią się w uczuciach innych ludzi lub swojej pasji, nie dając nic w zamian.
Skoncentruj się na osiągnięciach
Eksperci wyznają ideę, że celowi ludzie, tzw. Kariera, mają tendencję do niezdolności do kochania. Dla takich osób przede wszystkim nie są relacje i emocje, ale osiągnięcia, cele, sukces i wyniki.
Bezpośrednie pracoholiki można również przypisać do tej kategorii. Zasadniczo osoby zanurzone na stałe w pracy nie wiedzą, jak kochać i odpoczywać. Z ich punktu widzenia emocje i uczucia można uznać za coś bezużytecznego, rozpraszającego, a nawet obciążającego.
Według statystyk wielu pracoholików staje się tak z powodu pragnienia ucieczki od codziennych problemów i sytuacji, z powodu pragnienia ucieczki od siebie, swoich wewnętrznych uczuć i nierozwiązanych konfliktów wewnętrznych. Często przyczyną dyskomfortu psychicznego jest po prostu niezrealizowana miłość lub brak wzajemności. Dlatego niezdolność do kochania w tym przypadku może wynikać z banalnej niechęci do doświadczania czegoś takiego.
Negatywne doświadczenia z przeszłości
Ludzie, którzy kiedyś doświadczyli dramatycznych wydarzeń związanych z uczuciami i bezpośrednio z miłością, mogą w pewnym momencie wydawać się, że tracą zdolność kochania i doświadczania wszelkich powiązanych emocji.
W tym przypadku niezdolność znów może być wspierana przez niechęć. Ponadto często strach, negatywne podniecenie, wewnętrzny niepokój i niepokój, ponure spojrzenie na życie i relacje stają się tymi fontanelami, które odżywiają niezdolność i brak pożądania.
Nadmierna miłość do siebie
Pomimo faktu, że psychologowie podkreślają miłość danej osoby do siebie jako podstawy umiejętności doświadczania tego uczucia wobec otaczającego świata i innych ludzi, nadmierna koncentracja na sobie może prowadzić do negatywnych konsekwencji.
Bolesny egoizm, patologiczny narcyzm mogą stać się przyczyną, dla których dana osoba nie wie, jak nie może i nie chce kochać. Taka osoba jest całkowicie skoncentrowana na sobie, stara się zadowolić siebie, stale utrzymywać najbardziej komfortowe warunki życia i spełniać tylko swoje zachcianki i pragnienia. Ludzie o podobnych cechach mogą mieć trudności nie tylko z kochaniem, ale także budowaniem przyjaznych, a nawet pracujących relacji.