Przebywanie w kostnicy jest jednym z nieprzyjemnych dla każdej osoby. Rzeczywiście, za każdym martwym człowiekiem zawsze kryje się historia, czasem przerażająca. Oprócz kłopotów z pobytem w tym miejscu, nadal nie ma strachu i niebezpieczeństwa, jeśli nie znasz praw medycyny i natury.
O zmarłych
Sami zmarli często okropnie pachną, ale pracownicy kostnicy szybko przyzwyczajają się do tego. Skrawki z trupami wydzielają razem smród o całej zawartości fizjologicznej: krew, mocz, odchody. Nie można przewidzieć, jak rozpadnie się martwe ciało. Jest jasne tylko, że chude, podatne na raka starsze kobiety i mężczyźni wysychają i mumifikują, a otyli ludzie zaczynają gnić, puchnąć i wydzielać ciężki zapach. W gnijącym martwym ciele zawsze leżą muszki mięsne, które składają jądra we wszystkich narządach. Następnie robaki czołgają się z tego miejsca. Pozbycie się ich jest nierealne.
Nie wszyscy zmarli są natychmiast zabierani z kostnicy. Lodówka oczywiście nie jest w stanie uratować zwłok przed rozkładem, ale mimo to zachowuje je przez pewien czas. Smród jest w lodówce. A te martwe ciała, do których nikt nie przychodzi, są uważane za nieodebrane. Są one wysyłane do „masowego grobu” w pudełkach z cienkiej sklejki, niczym nie przypominających trumien. W przypadku nieodebranych ciał: nieszczęśników umieszcza się w skrzyniach, w których matka urodziła dziecko i zabiera na cmentarz, gdzie przeznaczono specjalną sekcję dla takich „sierot”. W innych kostnicach robią to inaczej: zabierają je do zwłok, gdzie leżą, dopóki nie zostaną całkowicie rozłożone. Kiedy miejsce się tam kończy, szczątki są kremowane.
Niebezpieczeństwa w kostnicy
Infekcje roją się w kostnicy i ciągle. Niebezpieczeństwo polega na tym, że istnieje cykl zwłok, co sekundę przybywa zmarły - pacjent z gruźlicą, zapaleniem wątroby lub AIDS. W żadnym wypadku nie możesz zostać ranny, a ryzyko jest ogromne. Nawet niewielka rana otrzymana w obrzęku kostnicy leczy się bardzo powoli. Ochrona zdrowia jest głównym zadaniem pracowników. Dlatego przede wszystkim warunki sanitarne i ochrona pracy w kostnicy.
Pracownicy kostnicy myją ręce częściej niż ktokolwiek inny, można je uważać za najczystszych. Praca ordynansa uważana jest za szkodliwą nie tyle z powodu kontaktu ze zwłokami, ale z powodu kontaktu z chemią. Infernalna dezynfekcja, płyny do balsamowania zabijają nie tylko wirusy dookoła i wszędzie, ale także płuca sanitariuszy.