Najważniejszym elementem interakcji społecznej jest komunikacja społeczna. Termin ten odnosi się do rodzaju komunikacji opartej na ukierunkowanym przesyłaniu informacji, która umożliwia interakcje społeczno-kulturowe jednej lub więcej osób.
Proces komunikacji można podzielić na interpersonalny, grupowy i interpersonalny. Ważną rolę w procesie komunikacji interpersonalnej ludzi odgrywa struktura interakcji. Kluczowymi elementami są tutaj nadawca informacji i jej odbiorca. Łańcuch wysyłania ma odrębne źródło danych i podmiot, który wysyła informację zwrotną. Co więcej, źródło informacji oznacza określoną osobę, która jest w stanie zakodować informacje i stworzyć z nich wiadomość.
Aby przenieść wiedzę do obiektu, potrzebny jest kanał komunikacyjny: książka, film, kanał werbalny (rozmowa) itp. Możesz dowiedzieć się o otrzymywaniu informacji bezpośrednio do odbiorcy poprzez informacje zwrotne. Podmiot komunikacji musi jakoś odpowiedzieć na wiadomość, niezależnie od tego, czy jest to reakcja werbalna, czy ruchy ciała.
Grupa oznacza zbiór nieograniczonej liczby osób, które identyfikują się jako członkowie jednej społeczności, zgodnie z pewnymi zasadami i normami, określoną kulturą. Ważną kwestią w takiej komunikacji jest podejmowanie decyzji. Zwykle ta misja spada na lidera grupy, ale jej identyfikacja jest procesem mieszanym. Ludzie wolą raczej słuchać nieformalnego lidera grupy niż oficjalnie mianowanego lidera. Zjawisko to można dość łatwo wyjaśnić. Każdy członek społeczeństwa pragnie realizacji własnych interesów, a władze częściej wybierają sposób rozwiązania problemu z korzyścią dla siebie.
Proces komunikacji międzyludzkiej nie ma charakteru społecznego. Za pomocą swojej świadomości człowiek rozumie swoje działania, podejmuje decyzje w różnych sytuacjach, zwraca uwagę na swoje miejsce w społeczeństwie, ale nie konsultuje się z nim. Cała ta aktywność odbywa się ściśle w wewnętrznym świecie jednostki. W trakcie życia jednostki kompetencje komunikacyjne mogą stać się ważnym zyskiem. To właśnie pozwala osobie nie zachować uczuć w sobie, ale być w stanie kompetentnie dzielić się swoim zrozumieniem sytuacji z innymi ludźmi.
Podobne dla wszystkich trzech rodzajów komunikacji są ich funkcje: informacyjna, regulacyjna, afektywna. Pierwszy sugeruje, że dana osoba jest stale w trakcie pozyskiwania informacji. Druga funkcja sprawia, że komunikacja jest zorganizowanym i kontrolowanym procesem. Trzecia funkcja pozwala osobie wyjaśnić się lub pokazać innym osobisty stan emocjonalny.