Prawdopodobnie wielu, którzy jako pierwsi usłyszeli piękne słowo „grafologia”, mimowolnie kojarzy je z „grafomanią”, ale jest to całkowicie nieprawda! Consonance skrywa kardynalną różnicę znaczeń. Grafologia jest uważana za mało zbadaną dziedzinę psychologii, medycyny lub kryminalistyki, a może także charakterologii wraz z fizjognomią i chiromancją.
Samo słowo „grafologia”, jak wiele innych, pochodzi od starożytnego języka greckiego: γράφω - „Piszę”, λ пишγος - „doktryna”, to znaczy doktryna pisania. Jest to zestaw pewnych technik, które przy kompleksowym zastosowaniu pozwalają określić psychologiczne cechy osobowości pismem ręcznym. Być może właściwsze byłoby nazwanie tej nauki „psychografologią”.
We współczesnej nauce doktryna ta jest uważana za pseudonaukową. Niemniej jednak od wielu lat grafologia wzbudza duże zainteresowanie szerokiej gamy odbiorców, a zainteresowanie to pojawiło się nawet w starożytności. Jak to możliwe, że okazja, by „wgryźć się” w osobę, ledwie spoglądając na jej pismo, może nie być atrakcyjna! Na przykład przez grubość linii atramentu można ustalić autentyczność testamentu lub rozpoznać morderstwo zamaskowane jako samobójstwo przez lokalizację tekstu na notatce samobójczej. Podobnie, zgodnie z charakterystyką pisma ręcznego, służby personalne mogą z góry obliczyć niewiarygodnego pracownika. Interesujący wniosek wyciąga się z psychologicznej analizy pisma sławnych ludzi: okazuje się, że prawdziwym odchyleniom i geniuszowi zawsze towarzyszą odchylenia mentalne. Tak więc, według jednego z uznanych ekspertów, ekspertów pisma ręcznego, wśród wybitnych rosyjskich pisarzy - tylko Puszkin był całkowicie zdrowy.