Jedną z neurotycznych potrzeb człowieka jest chęć bycia we wszystkim i zawsze pierwsza. Niebezpieczeństwo polega na tym, że takie pragnienie powstaje u ludzi, którzy nie dbają o swój stan emocjonalny i nie o osiągnięcie wyniku, ale o tych, którzy próbują udowodnić całemu światu, że jest najlepszy. W rzeczywistości, nawet po otrzymaniu uznania, osoba nie odczuwa żadnej satysfakcji ze zwycięstwa.
Chcąc być pierwszym i niezastąpionym, człowiek nie może iść na kompromis, pozostaje przy swoich ambicjach i stwarza przeszkody dla siebie. Nie jest w stanie zadowolić się swoją pozycją, „plany napoleońskie” są dla niego ważne i wierzy, że tylko osiągając sukces, będzie szczęśliwy, kochany i szanowany przez wszystkich.
Na przykład, jeśli ktoś marzy o zostaniu świetnym pisarzem, ale jednocześnie pracuje w jakimś małym wydawnictwie jako redaktor lub korektor, wydaje mu się, że jest to tylko tymczasowe zajęcie, które nie daje perspektyw rozwoju i zabiera mu tylko czas. Dlatego nadal pracuje, zmęczy się, pozostaje w stresie, a czasem w agresji i złości, tylko dlatego, że ktoś otrzymuje teraz nagrody literackie, i wciąż siedzi w niezrozumiałych miejscach, gdzie nie jest jasne, co robi.
Intelektualnie ta osoba rozumie, że trzeba coś zrobić w kierunku swoich snów, ale nie ma wystarczająco dużo czasu, a iluzja, że któregoś dnia wszystko wpadnie w jej ręce, nie odpuści. W rezultacie tworzy negatywne spojrzenie na życie, w którym postrzega siebie jako porażkę, i powstaje blok, który nie pozwala osobie wykonać przynajmniej jakiegoś ruchu ciała w kierunku osiągnięcia celu. W końcu los go nie faworyzuje, gwiazdy nie są tak zlokalizowane przy urodzeniu, ogólnie wszystko jest przeciwko niemu.
Osoba, która chce być pierwsza we wszystkim i zawsze staje się neurotyczna, niezdolna do życia w chwili obecnej. Wszystkie jego myśli są skoncentrowane na przeszłości lub przyszłości. Tacy ludzie stale analizują wydarzenia, które już miały miejsce w ich życiu, i próbują zmienić to, co już się wydarzyło, lub zastanowić się, co może być „jeśli
„.” Gdybym urodził się w innym kraju
„”, gdyby moi rodzice byli milionerami
„, ” gdybym poszedł na studia na inny uniwersytet
„- takie myśli są najczęściej charakterystyczne dla osób, które nie są w stanie cieszyć się życiem w czasie teraźniejszym.
Dbanie o to, co by się stało „jeśli”, również odwraca uwagę osoby od realizacji jej planów i nie pozwala jej rozwijać się zawodowo ani całkowicie zmieniać zawodu. W końcu strach i przekonania są w jego posiadaniu: „nagle nie mogę”, „nagle nie mam siły i czasu”, „nagle porzucę tę pracę, ale nie zabiorą mnie do innej”.
Eric Burn napisał kiedyś o tym, jak odróżnić zwycięzcę od tych, którzy chcą tylko zostać jednym, ale nic z tym nie zrobić. Zwycięzca zawsze ma kilka opcji do osiągnięcia swojego celu, nie boi się stracić pracy, pozycji, znaleźć się w trudnej sytuacji i dokładnie wie, co należy zrobić, jeśli mu się nie uda. Ale ci, którzy nigdy nie zostaną zwycięzcami, nawet nie przyznają się do możliwości popełnienia błędu i zawsze stawiają tylko jeden zakład, starając się uzyskać wszystko na raz. W rezultacie strata jest nieunikniona.
Bycie pierwszym zawsze i we wszystkim jest bardzo często nieosiągalnym pragnieniem, prowadzącym tylko do rozczarowania i nerwicy. Jeśli ktoś jest w stanie uświadomić sobie, że aby osiągnąć sukces, jedynie chęć szybkiego zdobycia czegoś nie wystarczy, wtedy zacznie stopniowo osiągać swój cel, robić małe kroki na ścieżce własnego rozwoju, a czasem korygować sam cel, który chce osiągnąć. W tym przypadku prędzej czy później naprawdę dostaje to, czego chce, i uzupełnia - i wszystko - satysfakcję z życia. Co więcej, nie musi być pierwszym i zawsze we wszystkim.