Każda osoba ma pewne wartości życiowe i priorytety. Niektóre z nich są dość typowe, inne stosunkowo rzadkie. Ponadto analiza tych wartości pozwala dużo powiedzieć o osobie.
W wielu naukach uważa się, że człowiek składa się z ciała, duszy i ducha. Zgodnie z tym wartości ludzkie są również wspólne. Niektóre z nich mają na celu wyłącznie zaspokojenie potrzeb ciała, drugie mają na celu uspokojenie i zadowolenie duszy, trzecim zadaniem jest rozwinięcie duchowej zasady u osoby.
Na podstawie tego podziału można wyróżnić trzy kategorie osób. Dla niektórych przyjemności cielesne są miarą wszystkich rzeczy. Pyszne jedzenie, przyjemny sen, zmysłowe przyjemności stanowią podstawę ich życia. Interesy takich ludzi ograniczają się do wąskiego kręgu potrzeb cielesnych, z natury są zazwyczaj chciwi, zazdrośni, dążą do bogactwa i luksusu.
Ludzie z duszą mają lepszą organizację. Wszystko, co uważa się za wartości uniwersalne, w pełni odpowiada ich potrzebom; przeważająca większość ludzi należy do tej kategorii. Dla nich ważna jest miłość, rodzina, przyjaźń, dobre relacje itp. itd. Najważniejsze dla siebie znajdują właśnie w tym, co ich otacza, co jest im bliskie i drogie.
Bardzo szczególną kategorię tworzą ludzie duchowi. Często mówi się o nich, że nie są z tego świata. Nie pociągają ich zwykłe radości i przyjemności dla większości ludzi, są dalekie od ziemskich przyjemności. Interesy tych ludzi leżą na zupełnie innym poziomie - duchowym. Bardzo dobrze rozumieją innych ludzi, doskonale rozumieją ludzką motywację. W zdecydowanej większości przypadków tacy ludzie znajdują schronienie w głównym nurcie konkretnej religii - w szczególności stają się kapłanami lub mnichami.
Na tym poziomie człowiek patrzy na świat bardzo inaczej. Widzi to głębiej, trójwymiarowo, ma dostęp do wizji przyczyn i skutków ukrytych przed oczami zwykłego człowieka. To właśnie tacy ludzie, którzy przez cały czas byli czczeni jako święci, byli przyciągani do nich po pomoc i radę. Odrzucając zwykłe światowe wartości, znaleźli dla siebie wartości duchowe, często zupełnie niezrozumiałe dla przeciętnego człowieka. Na tym poziomie człowiek odczuwa szczególnie dotkliwą niedoskonałość, a jego głównym celem jest pragnienie Boga. Zdając sobie sprawę, że nie można przyjść do Boga z brudną duszą, asceta poświęca wszystkie swoje wysiłki na oczyszczenie duszy z brudu i namiętności.
Łatwo zauważyć, że nie ma jednej uniwersalnej wartości, która mogłaby zjednoczyć wszystkich ludzi. Można to nazwać miłością, ale dla kogoś byłoby to tylko puste zdanie. Dlatego każda osoba musi samodzielnie wybrać, co i jak żyć.