Nieśmiałość dzieci objawia się jako powściągliwość w komunikacji, a nawet jej odrzucenie. Dorośli zachęcający do skromności u nieśmiałego dziecka tylko pogłębiają trudności w interakcji z innymi ludźmi. Osoba uczy się umiejętności komunikowania się od urodzenia poprzez kontakty z rodzicami i innymi bliskimi osobami. Zależy od ich cech, czy dziecko będzie mogło się swobodnie komunikować, czy będzie nieśmiałe.
Instrukcja obsługi
1
Monitoruj komunikację z dzieckiem. Zwróć uwagę, jak często używasz zaprzeczających stwierdzeń. Szczególnie ważny dla kształtowania nieśmiałości jest zakaz bez wyjaśnienia. Według psychologa F. Zimbardo, im więcej takich zakazów, tym bardziej prawdopodobne jest, że mówisz jak „strażnik-więzień”, praktycznie nie ma między nimi normalnego dialogu. Istnieje obawa przed komunikacją.
2)
Przeanalizuj, co bardziej Ci się podoba: aktywność i głośne głosy dzieci lub powściągliwość i cisza dzieci w domu. Dzieci starają się spełniać oczekiwania rodziców i odpowiednio się zachowują. Czekając i żądając od nich ciągłego powstrzymywania się, dzieci zachowują się posłusznie, nie wykazując inicjatywy w komunikacji i aktywności.
3)
Pokaż dziecku różne sposoby komunikowania się z innymi ludźmi. Częściej uczęszczaj na imprezy dla dzieci, idź odwiedzić, zabierz dziecko ze sobą do sklepu. Patrząc na ciebie, będzie pamiętał różne sytuacje komunikacyjne i sposoby rozwiązywania trudności.
4
Nie zauważaj obecności nieśmiałości u dziecka podczas spotkania z innymi ludźmi. Ma wiele innych cech osobistych, na które warto zwrócić uwagę. Lepiej powiedzieć „Nie milczy z nami”, ale „Uwielbia myśleć i zastanawiać się nad nami. Jest taki mądry”. Od tych postaw zależy nie tylko dzisiejsza komunikacja, ale także dalszy rozwój dziecka.
5
Zaproś przyjaciół Twojego dziecka do odwiedzenia. W jego mieszkaniu dziecko poczuje się pewniej. Będzie mógł pokazywać swoje zabawki, rozmawiać o rodzicach, grać w swoje ulubione gry, które od dawna opanował i nie będzie miał trudności z nauczeniem innych, jak grać. W domu odczuwasz wsparcie rodziców, nawet jeśli nie przeszkadzasz w komunikacji małego właściciela i jego gości.
6
Pomóż dziecku zrozumieć trudne sytuacje życiowe, które powodują trudności w komunikowaniu się z osobami płci przeciwnej: życie w kompleksie Edypa (4-5 lat), pierwsza miłość do rówieśników (10-12 lat), pożądanie seksualne (12-15 lat). Szczere rozmowy bez oskarżeń pomogą mu zrozumieć cechy tego związku i przezwyciężyć nieśmiałość.
7
Bądź na bieżąco z rówieśnikami twojego dziecka. Już w szkole podstawowej dzieci podają sobie pseudonimy, które pochodzą nie tylko od nazwiska, ale częściej wskazują na wszelkie wady rozwoju fizycznego dziecka: „Grubas”, „Wieża telewizyjna” itp. Osoba dorosła powinna interweniować w tego rodzaju komunikacji, zwłaszcza jeśli pseudonim wskazuje na fikcyjne wady, a obrażone dziecko zamyka się w sobie.
Przydatna rada
Dla niektórych dzieci, introwertycy i flegmatycy, obdarowani i pomysłowi, nieśmiałość jest pożądanym stanem umysłu. Jest czas na myślenie, komponowanie, wymyślanie, konstruowanie. Ujarzmiając je nieśmiałością, ryzykujesz pozbawieniem ich innych pozytywnych cech.