Kryteria normalności są bardzo względne. Przede wszystkim zależą od środowiska zewnętrznego i jego praw. Istnieje jednak wiele uniwersalnych zasad, dzięki którym można nauczyć się normalnego zachowania.
Będziesz potrzebować
- - samokontrola;
- - introspekcja.
Instrukcja obsługi
1
Spróbuj przeanalizować, dlaczego w ogóle masz podobne pytanie. Drwiny i komentarze innych, uczucie dyskomfortu w nieznanym środowisku, niekontrolowane zachowanie: może być wiele niepokojących czynników. Ponadto powinieneś wyraźnie zdawać sobie sprawę, że twoja obawa o „normalność” jest faktycznie uzasadniona, a nie wynikiem nadmiernej samokrytyki.
2)
Napraw swoje zachowanie, zadając kluczowe pytanie: „Czy moje działania prowadzą do pożądanego rezultatu?”. Na przykład, jeśli stoisz przed zadaniem przejścia z punktu A do punktu B, ale ostatecznie znajdziesz się w zupełnie innym miejscu, warto wątpić w adekwatność swojego zachowania. Zgodność z wynikiem jest jednym z kluczowych kryteriów normalności.
3)
W nowym, nieznanym środowisku przestrzegaj jego wewnętrznych zasad. Jednocześnie należy pamiętać, że większość z nich będzie nieoficjalna. To, jak szybko wyciągniesz odpowiednie wnioski i staniesz się częścią środowiska, stanie się katalizatorem twojej normalności. Żywy przykład: wejście do nowej pracy. Kod ubioru, etykieta wewnętrzna, reguły komunikacji korporacyjnej, algorytm raportowania, kontakty ze współpracownikami spoza serwisu - to chwile, do których przyczyni się twoje normalne zachowanie.
4
Narysuj wyraźną granicę między normalnością a oryginalnością (kreatywność). Możliwe, że masz własne sposoby wyrażania siebie. Mogą to być kreatywne ubrania, szokujący sposób komunikacji, niestandardowe nawyki. Wszystko to nie powinno jednak powodować oczywistych problemów dla innych. Na przykład, jeśli słuchacze są zaskoczeni i zszokowani twoim monologiem podczas twórczego wieczoru, nadal pozostaniesz w ramach adekwatności. Ale jeśli jednocześnie wywołujesz strach i zbiorową niechęć do komunikowania się z tobą, wskazane jest, aby przemyśleć swoje zachowanie.
5
Nie poddawaj się agresji. Takie zachowanie jest uzasadnione tylko w wyjątkowych przypadkach, na przykład z realnym zagrożeniem życia. We wszystkich innych sytuacjach niekontrolowane wybuchy gniewu nie mają nic wspólnego z normalnym zachowaniem.