Czy nam się to podoba, czy nie, jesteśmy zmuszeni dostosować się do oczekiwań innych ludzi. Ile to przynosi szczęście? Ale wydaje się, że są „białe wrony” - tutaj się nie dostosowują; żyj tak, jak chcą - to jest naprawdę szczęśliwy! Czy tak jest Być prześladowanym i niezrozumianym, odrzucanym przez ludzi. Ta ścieżka jest albo silna duchowo, albo blisko chorych ludzi.
Dostosowanie się do innych lub życie tylko dla siebie to półśrodki.
1. Życie ludzi, którzy zbyt boją się odrzucenia i potępienia, podlega zewnętrznym wymogom: wstępują oni na „prestiżowy uniwersytet”, aby otrzymać „poszukiwaną specjalność”; staraj się żyć zgodnie ze standardowym scenariuszem „urodzony - studiowany - żonaty - urodził dzieci - zmarł otoczony dużą i przyjazną rodziną”; staraj się unikać konfliktów, nie wstań.
Mają „wszystko”: karierę, wynagrodzenie, samochód, domek letniskowy i grill w weekendy. Ale po osiągnięciu następnego kryzysu życiowego zwykle tacy ludzie doświadczają pustki, nie są zadowoleni z niczego w życiu, nie mogą naprawdę zrozumieć, czego naprawdę chcą.
2. Życie buntowników i „białych kruków”, które zbyt cenią swoje ego i nie są gotowe się poddać, aby znaleźć wspólny język z innymi ludźmi, jest wieczną walką, ciągłym konfliktem. Rozdzierają wzory, przerywają od deski do deski, żyją na dole, a nawet żebrakiem, ale jednocześnie nadal robią swoje, żyją tak, jak sami uważają za prawdziwe. Naruszają wszystkie standardowe zasady i zasady.
Wynik życia takich ludzi jest nieprzewidywalny. Wcześniej czy później społeczeństwo może dostrzec w nich talent i zrehabilitować się pośmiertnie. Ale to może się nie zdarzyć. W obronie własnej człowiek jest pozbawiony możliwości prawdziwego uświadomienia sobie wartości tego, co reprezentuje, pozostaje odrzucony i niezrozumiany. Realizm i zdolność przystosowawcza takich ludzi jest zwykle na bardzo niskim poziomie.