Kto jest pracoholikiem

We współczesnym społeczeństwie ludzie ciężko pracują, budują karierę, osiągają określone sukcesy i stanowiska. Można to uznać za absolutnie normalne, jeśli nie przechodzi ono z kategorii pracowitości do pracoholizmu. Kiedy osoba poświęca cały swój czas albo na samą pracę, albo na myśli o nadchodzącej lub już zakończonej czynności, może to prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.

Eksperci uważają, że ciężka praca, bycie profesjonalistą w swojej branży i zarabianie wystarczającej ilości pieniędzy jest normą dla osób w średnim wieku.

W pewnym momencie wyścig o pieniądze i rozwój zawodowy staje się nie radością, ale trudnym zadaniem. Osoba zaczyna się męczyć, nie jest już zadowolona z sukcesów, a nawet z zarobionych kwot. Zmienia się w drażliwą osobowość. Koledzy, zauważając to, starają się mniej z nim komunikować, a szefowie nie zawsze są całkiem rezultatem jego pracy. Czas więc zatrzymać się i przełączyć na siebie, rodzinę, odpoczynek, wycieczki do natury lub na wieś, czytanie książek i wiele więcej, co przynosi przyjemność i radość osobie. Gdyby ktoś z czasem zauważył, że nadszedł czas, aby coś zmienić, nie straciłby spokoju i spokojnie zacząłby odbudowywać swoje życie. Jeśli tak się nie stanie, możemy powiedzieć, że osoba cierpi na pracoholizm.

Portret pracoholika

Pracoholik jest pasjonatem tylko pracy. Nawet gdy jego życie osobiste się załamuje i pojawiają się pierwsze oznaki choroby, nie przestaje się męczyć pracą i myśli o tym dzień i noc.

Pracoholizm jest tym samym problemem, co alkoholizm. Bardzo trudno jest się go pozbyć na własną rękę, ponieważ oba uzależniają. Ale nie tylko osoba ta uzależnia się od przywiązania do pracy, pracoholizm jest także wspierany przez społeczeństwo, w którym wszyscy żyjemy.

Pracoholicy nie zawsze są ludźmi sukcesu, a wielu jest gotowych poświęcić się dla pracy, nawet nie otrzymując pożądanego uznania. Wśród psychologów istnieje opinia, że pracoholika można porównać do osoby samobójczej, ponieważ jedna i druga faktycznie zabija się.

Dla pracoholika praca jest życiem. Może całkowicie zastąpić jego rodzinę, przyjaciół i wszelkie hobby niezwiązane z jego działalnością. Zawsze stara się spóźnić w pracy, nawet jeśli nie jest to konieczne.

Pracoholik nie wie jak i nie może odpocząć, więc weekend jest dla niego torturą, a jeśli może, bierze udział w swoich sprawach do domu. Jeśli z jakiegoś powodu praca się zakończy, osoba czuje się bezużyteczna i nie może znaleźć dla siebie miejsca. Wszystko, co nie ma nic wspólnego z pracą, jest dla niego pustą rozrywką. Jeśli praca zostanie zakończona, pracoholik nigdy nie będzie z tego zadowolony. Będzie przewijał w kółko: czy zrobił wszystko, co było potrzebne, i martwił się, jak jego praca zostanie oceniona i zaakceptowana przez władze. Jeśli coś się nie udało, to dla pracoholika jest to koszmar i całkowita katastrofa.