Samokrytyka to bolesny proces wewnętrznej samodyscypliny w odniesieniu do określonego działania. U niektórych osób jakość ta jest rozwijana w większym, a w mniejszym stopniu. Jeśli samokrytyka ingeruje w życie i zamienia się w samozagładę, musisz się go pozbyć.
Który z nas nie angażował się w samodyscyplinę. Ktoś mocno się krytykuje, ktoś mniej. Małe dawki samokrytyki są nawet korzystne dla osoby; stymulują ją do samodoskonalenia i eliminowania złych nawyków. Czasami jednak nabiera takich proporcji, że trudno jest z nim żyć i jest zarośnięty różnymi kompleksami.
Początki samokrytyki wynikają z zranionej samooceny, chęci wzrastania, bycia lepszym od innych. Im silniej ktoś krytykuje innych, im ostrzejsze są jego recenzje i wnioski, tym silniejsza jest jego samokrytyka. Taka osoba próbuje dopasować wszystko do własnych ram. Uważa, że ma rację, podczas gdy inni nie. Główne sposoby złagodzenia krytyki wewnętrznej są następujące:
- być bardziej łagodnym w stosunku do błędów innych ludzi;
- uświadom sobie, że nikt nie jest doskonały;
- bardziej skup się na swojej opinii, a nie na opinii innych;
- zrozumieć, że ideał nie istnieje.
Świat jest dość różnorodny, nie można go podzielić na biały i czarny. Nie ma absolutnej prawdy, nie ma absolutnego kłamstwa, wszystko na świecie jest względne. Nie ma złych ludzi i dobrych ludzi, wszyscy przybyli na ten świat, aby pójść swoją własną drogą, a to różni się od waszego. Nie oznacza to, że ta druga osoba jest zła, ponieważ nie odpowiada ona twoim pomysłom ani standardom moralnym.