We wszystkich sferach życia taka koncepcja jak perfekcjonizm jest coraz bardziej uwzględniana. Wydawałoby się, że to dobrze: dążenie do najlepszego, wiecznego poszukiwania - dlaczego nie jest to impulsem do rozwoju? Ale czy to naprawdę tak?
Perfekcjonizm to nieskończone dążenie człowieka do doskonałości. Niestety, to tylko brzmi pięknie, ale w rzeczywistości skuteczność w tym przedsięwzięciu wynosi zero punktów, zero punktów. To nie jest ciężka praca i wytrwałość, które prowadzą do lepszego wyniku. Najczęściej wręcz przeciwnie jest główna siła hamująca, która jest w stanie powstrzymać wszelkie przedsięwzięcia.
Źródłem ludzkiego perfekcjonizmu jest zawsze poczucie niższości, które kształtowało środowisko i sytuacje z poprzedniego życia. Najczęściej wszystko pochodzi z dzieciństwa. Zwykle dzieje się tak, gdy zamiast zdrowej zachęty i dobrych instrukcji rodzice rozwinęli w swoim dziecku kompleks nieudacznika z niekończącą się krytyką.
Taki człowiek nie jest w stanie dokonać prawdziwej oceny swoich umiejętności i zdolności, ale nieustannie dąży do dostosowania siebie i wszystkich swoich wyników do idealnych ram, które sam wymyślił. W większości przypadków wyniki okazują się ponure, istniejące kompleksy postępują w rozwoju, a niewiara w siebie i swoje siły rośnie.
Lęk przed nieprzestrzeganiem przepisów prowadzi do przyjęcia nowej pozycji życiowej - bezczynności. „Niż zrobić źle - lepiej nie robić wcale. Ale czy można to uznać za wyjście z tej sytuacji? Niezrównoważenie pożądanej i wynikającej z tego głowy przede wszystkim należy delikatnie skorygować. We wszystkich sprawach związanych z psychologią osobowości w żadnym wypadku nie można odciąć barku - wszystkie korekty należy wprowadzać stopniowo.
Bardzo ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że nie ma idealnych ludzi i każdy ma zawsze możliwość popełnienia błędu. Co więcej, jest to szczególna wartość życia - zdobywanie własnego doświadczenia. Tylko ten, kto nic nie robi, nie jest w błędzie, ale teraz wiemy, że nie jest to opcja.
Zawsze należy starać się objąć całą sytuację, ponieważ bardzo często, koncentrując się na nieistotnych szczegółach i poświęcając na to całą swoją siłę, najważniejsze jest to, że pozostawia wzrok. Konsekwencje w naprawdę poważnych sprawach mogą być bardzo różne, dlatego lepiej jest działać odważnie i świadomie od razu (kluczowym tutaj słowem jest działać, a nie myśleć i realizować bez końca).
Staraj się kultywować umiejętność słuchania i, co najważniejsze, słuchania innych. Właściwie właściwe podejście do konstruktywnej krytyki w większości przypadków to już połowa sukcesu. I starajcie się pogodzić z faktem, że wszyscy ludzie są niedoskonali, a to jest właśnie cecha osobista i wartość każdej osoby.