Zespół Peter Pan u mężczyzn zaczyna się formować w bardzo młodym wieku. Nie ma podstaw organiczno - fizjologicznych. Rozwój takiego stanu rozpoczyna się z reguły ze względu na relacje rodzinne, wpływ na chłopca z boku. Stopniowo rośnie deformacja osobowości i charakteru. W pewnym momencie stan zaczyna wymagać pracy z odpowiednim specjalistą.
Głównym powodem, który powoduje rozwój zespołu Peter Pan, jest traumatyczne, toksyczne lub po prostu nieodpowiednie wychowanie dziecka.
Edukacja prowadząca do powstania zespołu
Podstawą takiej deformacji charakteru są:
- strach przed dorastaniem;
- strach przed odpowiedzialnością;
- strach przed ograniczeniem wolności;
- brak niezależności.
Z reguły chłopcy, od których później dorastają mężczyźni - Peter Pan, są tłumieni w rodzinie. Ich opinia albo nie jest całkowicie brana pod uwagę, albo jest uważana przez rodziców za coś nieistotnego. Stopniowo dziecko przestaje przejmować inicjatywę, całkowicie polegając na mamie i tacie.
Często nadprzyrodzona opieka i całkowita - nieodpowiednia - kontrola stają się momentami, które wywołują rozwój zespołu Piotra Pana. Rodzice starają się robić wszystko dla dziecka, spełniać swoje zachcianki, nie wpływać na rozwój niezależności. Mama może kontrolować każdy krok swojego dziecka, zapobiegać manifestowaniu się chłopca w jakikolwiek sposób, stale zmuszając go do bycia obok niej. Stopniowo dochodzi do tak zwanego zaniku woli dziecka: staje się plastyczny, nie chce i nie może samodzielnie podejmować nawet najprostszych decyzji, staje mu się trudność decydować o niektórych krokach, rozwijać się i poprawiać.
Chłopiec, którego rysy Piotra Pana zaczynają przejawiać się od dzieciństwa, najczęściej zawsze otrzymuje wyłącznie pochwały od rodziców. Mama i tata idealizują swoje dziecko, nawet niektóre psoty i przewinienia z jego strony nie są postrzegane przez rodziców jako coś negatywnego. Takie podejście kształtuje nieodpowiednio wysoką samoocenę u chłopca, karmi skłonność do narcyzmu.
Dzięki takiemu wychowaniu i podobnemu podejściu rodziców dziecko ma poważne trudności w procesie socjalizacji. Wszelka komunikacja staje się dla niego bolesna. Inteligencja emocjonalna z reguły bardzo cierpi także u takich dzieci.
W niektórych przypadkach mężczyzna z zespołem Petera Pan był w przeszłości dzieckiem domowym. Nie mógł chodzić do przedszkola, nie uczęszczać na żadne sekcje lub kręgi, być w domu w szkole. Ze względu na „izolację” od świata zewnętrznego, brak normalnych umiejętności komunikacyjnych i nieznajomość norm zachowania w społeczeństwie, coraz trudniej nawiązać takie relacje każdego roku. Wartość wspólnoty i przyjaźni dla męskiego Piotra Pana jest bardzo niska.
Często w kontekście toksycznego rodzicielstwa chłopcy mają do czynienia z faktem, że rodzice przekonują ich, że powinni zawsze podążać za swoimi pragnieniami, realizować wyłącznie własne interesy, nie poświęcać się, nawet nie wykazywać altruizmu. Stopniowo wpływ ten deformuje osobowość i charakter dziecka, pielęgnując w nim cechy Piotra Pana.