Lista zaburzeń psychicznych jest dość duża. Niektóre z nich - zwykle z pogranicza - mogą mieć konkretną pierwotną przyczynę, z powodu której rozwijają się inne stany, na przykład schizofrenia, lekarze często nie są w stanie ustalić. Jakie zaburzenia psychiczne można uznać za najczęstsze i często występujące we współczesnym świecie?
Zaburzenia odżywiania Jest to grupa chorób psychicznych opartych na problemach związanych z jedzeniem. Najpopularniejsze patologie to bulimia i anoreksja. Często przyczyną zaburzeń odżywiania jest poważny uraz. Na przykład, jeśli tłuste dziecko w szkole jest szczególnie brutalnie dokuczane, może spróbować zastosować dietę, aby schudnąć. Jednak stopniowo, pod wpływem zewnętrznych negatywnych czynników i ponurych obsesyjnych myśli, zaczyna się rozwijać całkowite odrzucenie jego ciała. Jedzenie jest postrzegane jako prawdziwe zło. I następuje stopniowe odrzucanie jedzenia. Niemożliwe jest samodzielne dotarcie do osoby z podobną postacią zaburzenia psychicznego. Pacjent jest przekonany, że powinien nadal tracić na wadze, podczas gdy nie ma krytyki jego stanu - osoba jest pewna, że wszystko jest z nim normalne, że odpowiednio je. Najczęściej zaburzenia odżywiania dotykają młodych mężczyzn i kobiet, ale patologie występują również w wieku dorosłym.
Choroba afektywna dwubiegunowa (BAR). Wcześniej choroba ta nazywała się psychozą maniakalno-depresyjną (MDP), ale później została porzucona, zastępując ją bardziej prawidłową. Pomimo tego, że BAR nie jest stanem granicznym psychiki, że w leczenie zwykle zaangażowani są psychiatrzy, choroba ta jest uważana za najbardziej „pozytywną” wśród patologii psychicznych. Nie powoduje szybkiej i poważnej deformacji osobowości, często przebiega z przedłużonymi remisjami. Osoba z podobną diagnozą dobrze przystosowuje się do życia, rzadcy pacjenci stają się niepełnosprawni. ZŁE mogą występować dwie formy manifestacji: stan manii (zwiększony nastrój, nadmierna aktywność, prawie całkowita odmowa snu itd.) I stan depresji (objawy odpowiadają z reguły poważnemu zaburzeniu depresyjnemu). Jeden stan zastępuje drugi albo w sposób ciągły, albo z przerwami w remisji. Istnieją jednak przypadki, gdy choroba przebiega tylko w jednej postaci, najczęściej depresyjnej.
Neurastenia. To zaburzenie psychiczne ma zwykle wyraźną przyczynę. Neurastenia może rozwijać się pod wpływem chorób ciała (somatycznych), z powodu ciężkiego lub długotrwałego zatrucia (alkohol, substancje szkodliwe, narkotyki i tak dalej). Przyczyny patologii obejmują również: uraz, stresujące sytuacje, przewlekłe napięcie nerwowe, życie w negatywnych warunkach, gdy osoba jest stale zmuszana do stawienia czoła agresji, konfliktom, negatywnym emocjom. Psychiatrzy zwracają uwagę, że neurastenia najczęściej dotykają mężczyzn, podczas gdy kobiety częściej doświadczają zaburzeń psychicznych takich jak histeria. Główne objawy neurastenii obejmują: bóle głowy i zawroty głowy, zaburzenia układu nerwowego, rozwój chorób somatycznych (na przykład problemy z układem trawiennym lub mózgiem), agresję i zwiększoną drażliwość, lęk motoryczny, osłabienie i zwiększony lęk.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD). Lekarze uważają, że prawie co drugi mieszkaniec metropolii jest mniej lub bardziej dotknięty OCD. Ta patologia objawia się obsesyjnymi myślami, których nie można zatrzymać, stereotypowo powtarzanymi ruchami, na przykład kołyszeniem się maszyny stopą lub chęcią ciągłego klikania rączką, utknięcia w każdej sytuacji lub w obrębie emocji. Dziwne, ale nawet tendencja do rozważania samochodów o określonym kolorze w drodze do pracy może być również objawem OCD. Ataki paniki, fobie, zwiększony niepokój i tendencja do rytualnych działań są typowe dla tego stanu. Osoba z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym może dziesięć razy sprawdzić, czy zamknął okno, lub biegać, aby umyć ręce za każdym razem po dotknięciu jakichkolwiek przedmiotów. Ciężkie formy zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych wymagają pomocy personelu medycznego. Nie można samodzielnie pozbyć się długotrwałego i bardzo wyraźnego zaburzenia psychicznego.
Fobie społeczne. Same zaburzenia fobiczne zajmują wiodącą pozycję na szczycie zaburzeń psychicznych. Fobie społeczne należy jednak rozróżniać i rozpatrywać osobno. Są one szczególnie przydatne dla osób mieszkających w dużych miastach. Z reguły zaburzenie zaczyna się rozwijać nawet w okresie dojrzewania. Towarzyszą temu ataki paniki, obsesyjne myśli, stan depresyjny. Depresja jest często diagnozowana u osób z zaburzeniami fobii społecznej. Bez pomocy fobie społeczne mogą przekształcić się w stan przewlekły - przewlekły, coraz bardziej zatruwając życie chorej osobie. Jeśli jednak środki zostaną podjęte na czas, prognoza jest zwykle dość korzystna. Główną istotą korekty jest nauczenie chorego życia w społeczeństwie, komunikowania się z innymi ludźmi, uczenia się panowania nad sobą podczas ataków paniki.