Każde dziecko ma inne podejście do pojawienia się nowego mężczyzny w rodzinie. Gwałtowna ingerencja w te sprawy jednego z dorosłych może negatywnie wpłynąć na związek. Jednak matki nadal często zmuszają dzieci do nazywania ojczymów ojcami.
Wiele dzieci, zwłaszcza jeśli tata grał dla nich (lub odgrywa) istotną rolę, bardzo negatywnie postrzega ojczyma i odpowiednio interpretuje jego działania. Porzuć takie uprzedzenia i spróbuj spojrzeć na stan rzeczy ze świeżym spojrzeniem. Może nie zastąpi twojego ojca, ale co powstrzymuje cię przed byciem wspaniałymi przyjaciółmi?
Określ swoje podejście do nowej osoby. Nie musisz przesadzać: weź to za to, czym naprawdę jest. Nie przypisuj mu wszystkich negatywnych działań, ale nie powinieneś rysować skrzydeł anioła. Czy podoba Ci się jego sposób komunikacji, spojrzenie na życie, zachowanie. Czy chciałbyś zobaczyć taką osobę jako ojca?
Kontakty z ojczymem
Jeśli zrozumiesz, że jesteś gotowy na normalne życie z tą osobą, być może słowo „tata” będzie odpowiednie. Aby ustanowić naprawdę dobry związek, samo jego zachowanie nie wystarczy. Ważne jest, abyś również podjął kroki: poproś o pomoc i pomóż sobie. Jeśli nie jesteś jeszcze gotowy na takie działania, zacznij przynajmniej po prostu patrzeć wąsko na tę osobę lepiej.
Spróbuj porozmawiać ze swoim ojczymem. Lepiej zrobić to prywatnie, gdy nikogo nie ma w domu. Zapytaj, czy chce, żebyś nazwał go „tatą”, czy też mu się to nie podoba. Są tacy ludzie. Może powie ci, że zawsze marzył o takim synu lub córce jak ty, a dla niego byłaby to największa radość. Spróbuj znaleźć z nim wspólny język, a może naprawdę będzie godny nazywania się tatą.
Kontakt z innymi ludźmi
W odniesieniu do matki wszystko też nie jest bardzo proste. Jeśli żądania są nieuzasadnione (na przykład jeśli chce po prostu zadowolić swojego nowego męża), raczej nie będą krytyczne. Ale jeśli matka naprawdę widzi twojego ojca w nowym mężczyźnie, dlaczego po prostu jej nie zadowolisz? W końcu nikt nie zmusza cię do zmiany postawy wobec tej osoby lub zapomnienia o starym ojcu, ale ze względu na uśmiech matki możesz po prostu wypowiedzieć to słowo, nie nadając mu żadnego ważnego znaczenia.
Możesz także omówić ten problem ze znajomymi lub samemu sobie (na przykład za pomocą pamiętnika). Jeśli zatrzymasz problem w sobie, prędzej czy później wybuchnie. Wskazane jest, aby omówić to z kimś, kto nie jest z nią bezpośrednio związany. Pomoże ci to określić własne myśli, pragnienia i motywy. Nie kładź nowej osobie w rodzinie, ale pamiętaj, że nie powinieneś jej całkowicie akceptować. Staraj się jednak robić wszystko, co w twojej mocy.