Rysowanie to nie tylko proces twórczy, który rozwija umiejętności motoryczne, wyobraźnię i wiele innych. Za pomocą farb lub ołówków osoba przenosi swoje emocje i uczucia na papier. Rysowanie jako test jest aktywnie wykorzystywane w psychologii podczas pracy z dziećmi, ponieważ dzieci, ze względu na małe słownictwo, nie potrafią wyjaśnić słowem swojej pozycji ani nastroju. Chcesz zrozumieć, jak się czuje dziecko i jak żyje? Poproś o narysowanie czegoś.
Podczas rysowania zwróć uwagę na kolejność używania przez dziecko różnych kolorów, siłę nacisku na ołówek / pędzel, ogólny stan dziecka przy stole (plecy i ramiona są rozluźnione lub napięte, niezależnie od tego, jak zmieniają się mimika itp.).
Zastosowanie głównie ciemnych tonów: czarnego, ciemnofioletowego, ciemnoniebieskiego wskazuje na obniżony nastrój, wysoki poziom lęku i napięcia. Zwróć uwagę na wyrazistość obrazu. Częste używanie prostego ołówka i gumki (dziecko rysuje, a następnie wymazuje, rysuje i wymazuje lub wykreśla wszystko, co rysuje cały czas) jest wskaźnikiem wątpliwości i lęku przed krytyką.
Trujące kolory i ostry kontrast mogą wskazywać na obecność ukrytej agresji i konfliktu wewnętrznego (odrzucenie siebie lub określonej sytuacji życiowej). Przeciwnie, jasna kolorystyka pokazuje, że dziecko jest prowadzone i zbyt zależne od kogokolwiek.
Czyste jasne kolory w odpowiedniej kombinacji bez dominacji jakiegokolwiek koloru, zgodność wzorca rzeczywistości (chmury - niebieski, słońce - żółty itp.) Są uważane za znak sprzyjającego stanu emocjonalnego. Obecność jednego lub dwóch elementów fantasy (niezwykłe drzewo lub dom, skrzydła człowieka itp.) Również nie powinna cię niepokoić. Obfitość „bajecznych” momentów może jednak świadczyć o izolacji dziecka od prawdziwego życia i jego pragnieniu uniknięcia problemów.
Częstym testem obrazowym jest test „Narysuj swoją rodzinę”, który pozwala ocenić poziom komfortu psychicznego w domu. Zwróć uwagę na rolę, jaką dziecko przypisuje sobie na tej figurze.
Brak nóg bohatera, wizerunek rodziców oddzielnie od siebie jest charakterystyczny dla poczucia straty. Dziecko nie czuje się kochane i potrzebne. Obraz szeroko otwartych ust lub zbyt długich krzywych dłoni (palców) u jednego z rodziców może wskazywać na przemoc domową: krzyczenie, przeklinanie, walkę.
Z reguły dzieci koncentrują się na strachu za pomocą dużych rozmiarów. Na przykład dzikie zwierzę wisiało nad dzieckiem na zdjęciu lub jedno z rodziców okazało się nienaturalnie duże. Sugeruje to stłumienie i agresję psychiczną skierowaną na dziecko.
Oprócz funkcji analitycznej rysunek służy jako terapia. Na przykład ten sam strach można zniszczyć: najpierw narysuj wszystko, co martwi, a następnie zaoferuj dziecku zrobienie zdjęcia, pokonując strach.
Dorosły strach można pokonać. Dziecko budzi lęk lub urazę, a dorosły czerpie z tego, co może pokonać zło, towarzysząc rysunkowi folklorem (bajka).