Panika to błędne postrzeganie rzeczywistości i błędna ocena tego, co się dzieje. Sytuacja całkowicie nieszkodliwa wydaje nam się bardzo niebezpieczna.
Ludzie podatni na ataki paniki mają większą wrażliwość na wszelkie odczucia cielesne. Na przykład jedna osoba odczuje dyskomfort w jamie brzusznej nieco dyskomfort, a inna narzeka na ekstremalny ból w całym brzuchu.
Jeśli dana osoba zauważy kiedyś nieznaczną, ale namacalną zmianę tętna i rozważy początek poważnej choroby, zacznie nadmiernie słuchać siebie. Za każdym razem, gdy odczuwa podobne uczucie, zaczyna na nim narastać atak paniki. Wszyscy wiemy, że podczas strachu adrenalina uwalnia się u osoby. Zwiększa kołatanie serca, brak powietrza i inne towarzyszące objawy charakterystyczne dla zespołu lęku napadowego.
Wróć do dzieciństwa, pamiętaj, jakie odczucia odczuwałeś, gdy nagle przestraszyły Cię inne dzieci. Prawdopodobnie wszystko jedno, ale nie myśleliśmy o nich i minęli bez śladu bez dużej uwagi. W oparciu o wszystkie powyższe mamy błędne koło. Czując dziwne sygnały cielesne, boisz się, potem nasilają się doznania i pojawia się jeszcze większy strach, który zaczyna doprowadzać nas do szaleństwa i tak dalej. Okazuje się, że im bardziej boisz się ewentualnego strachu przed paniką, tym bardziej prawdopodobne, że się to stanie. Zdecydowanie musisz przerwać ten krąg. Pamiętaj, że gdy brutalna siła stanie się najsilniejszym atakiem paniki, uwolnisz się od tego horroru. W końcu ludzki mózg jest zaprojektowany w taki sposób, że możesz bać się nawyku, a tym samym utrwalając ten strach przez długi czas. Nie trzeba skazać się na życie z ograniczeniami i ciągłym lękiem, takie myśli należy odrzucić wszelkimi możliwymi środkami.
Aby się tego pozbyć, musisz znaleźć inne wyjaśnienie objawów, które wywołują w tobie straszne myśli. Bardzo skuteczną metodą jest prowadzenie dziennika, w którym będziesz opisywał swoje osobiste obserwacje, swoje sukcesy i porażki.
Zanim zaczniesz go wypełniać, otwórz pierwszą stronę i opisz swój początkowy atak paniki. Przede wszystkim pamiętaj o dacie i godzinie sytuacji, która dręczyła cię udręką psychiczną. Co robiłeś w tym momencie? Z kim się komunikowałeś? Jakie działania zamierzasz zrealizować? Być może w tym momencie przeżywasz jakieś poważne chwile w swoim życiu, a może powinny nadejść w najbliższej przyszłości. Nie spiesz się, poświęć około 5 minut na tę pamięć, ważne jest, aby pamiętać wszystkie okoliczności w szczegółach, które doprowadziły do poczucia paniki. Po wspomnieniu wszystkiego, co było w tym niefortunnym dniu, możesz przystąpić do dalszego wypełniania pamiętnika. Najlepiej jest zrobić to z terapeutą, ponieważ możesz pominąć główny punkt i nie dojść do sedna prawdy.