Uzależnienie od hazardu bardzo szybko zmienia się ze stylu życia w prawdziwą chorobę, której bardzo trudno jest się pozbyć. Według najbardziej konserwatywnych szacunków około 10% światowej populacji cierpi z powodu hazardu w takim czy innym stopniu. Ktoś marnuje całe fortuny na automatach, podczas gdy ktoś gra przez cały dzień w wirtualnych kasynach.
Hazard odnosi się do chorób o charakterze psychologicznym, od których nie ma medycznych metod leczenia. Proces pozbycia się uzależnienia odbywa się w gabinecie terapeuty. Jednak profesjonalna pomoc nie zawsze daje pożądane rezultaty. Zwłaszcza w przypadkach, gdy pacjent nie zdaje sobie sprawy ze znaczenia niezależnej pracy nad swoją dolegliwością.
Powszechnym nieporozumieniem jest argument, że pozbycie się hazardu jest proste - wszystko, co musisz zrobić, to nie grać. W zależności od siły woli osoba cierpiąca na tę dolegliwość może przez pewien czas odmówić sobie pokusy, aby postawić ponownie, ale bez silnej podstawy motywacyjnej takie wysiłki szybko zanikają, a tryb przerwania kończy się kolejną partią.
Należy pamiętać, że uzależnienie od hazardu często dotyka ludzi o niestabilnym stanie emocjonalnym, skłonnych do stresu i niezależnych. Każda drobiazg może sprowokować takiego gracza do załamania. Co więcej, tak zwany zespół odstawienia prowadzi do tego, że dana osoba zaczyna szukać wymówki, aby się uwolnić.
W takich przypadkach psychologowie zalecają rozpoczęcie od kompleksowego usunięcia ze środowiska gry. Aby to zrobić, należy zneutralizować sytuacje, które mogą popchnąć grę. Unikaj odwiedzania miejsc, w których znajdują się automaty do gry. Powinieneś spędzać mniej czasu przy komputerze i zwiększać produktywność, aby zmniejszyć pokusę odwiedzenia wirtualnego kasyna.
W drodze do pozbycia się uzależnienia od hazardu często konieczne jest wypełnienie pustki powstałej po odmowie grania jakimś „substytutem”. I dobrze, gdy staje się hobby sportowym, rozrywką rodzinną lub wzrostem aktywności towarzyskiej. Jednak często odmowa grania może pogorszyć inne ukryte skłonności, takie jak na przykład uzależnienie od alkoholu, jazdy samochodem z dużą prędkością lub narkotyków. Aby nie przejść od jednej skrajności do drugiej, należy pamiętać, że na początkowym etapie walki z uzależnieniem od hazardu ważną rolę odgrywa „porządkowanie rzeczy” w umyśle danej osoby i pozycjonowanie się w społeczeństwie. Powinieneś wyraźnie zdawać sobie sprawę z początków, które doprowadziły do uzależnienia od hazardu - i często nie jest to chęć urzeczywistnienia swojego podniecenia lub elementarnej chciwości. Korzenie uzależnienia od hazardu leżą znacznie głębiej i często wiążą się z niespełnieniem życia zawodowego lub rodzinnego, brakiem komfortu w domu i patologiczną zazdrością wobec bardziej udanych krewnych i krewnych.
Po zrozumieniu źródła problemu osoba cierpiąca na uzależnienie od hazardu musi ciężko pracować nad sobą i dołożyć wszelkich starań, aby zrealizować destrukcyjne motywy, które popychają automat do gier lub inną grę karcianą. Przeszacowanie wartości pozwoli osiągnąć imponujący wynik w przypadku, gdy osoba cierpiąca z powodu hazardu znajdzie wsparcie i zrozumienie. Gwałtowne zmniejszenie darmowej gotówki stanowi również poważny czynnik odstraszający dla patologicznego gracza.
Hazard, jak każda choroba, dzieli się na łatwe do zdiagnozowania etapy. Najtrudniejszy charakteryzuje się ciągłą chęcią do gry i brakiem satysfakcji z wygranej. W rzeczywistości proces gry zamienia się w pojedynczy łańcuch działań, bez których osoba nie rozumie już istnienia. Towarzysząca depresja i głębokie poczucie wstydu czasami prowadzą do smutnych konsekwencji. Na tym etapie samoleczenie rzadko prowadzi do pożądanego rezultatu i konieczne jest poważne leczenie psychoterapeutyczne w celu zwalczania hazardu.