Charakter - zestaw cech mentalnych, które składają się na osobowość osoby. Przejawia się w zewnętrznych działaniach człowieka: działaniach, stosunku do ludzi i przedmiotów w pobliżu. W rzeczywistości niemożliwe jest określenie charakteru na podstawie innego kryterium niż zachowanie.
Instrukcja obsługi
1
Cechą charakteru jest temperament. Psychologowie uważają, że ta cecha nie zmienia się przez całe życie, ale jej intensywność może się zmienić. System temperamentu oparty jest na doktrynie dwóch rodzajów zachowań - introwertycznej i ekstrawertycznej.
Charakter introwertyka zależy od zewnętrznej izolacji, człowiek unika dużych hałaśliwych firm, ogranicza krąg przyjaciół do jednej lub dwóch osób. Ekstrawertyk natomiast jest zorientowany na świat zewnętrzny, ma dużą liczbę kontaktów i znajomych. Cechy jego postaci wyrażają się w zachowaniu znacznie silniejszym niż introwertyk, ponieważ nie jest przyzwyczajony do ukrywania uczuć i ograniczania zewnętrznych przejawów.
2)
Niedawno niektórzy psycholodzy zaczęli identyfikować trzeci rodzaj zachowań - ambivert (łac. Ambi - wokół). Osoba tego typu czuje się równie dobrze w dużych i małych firmach, z ludźmi i w samotności. W jego charakterze mogą przejawiać się cechy zarówno introwertyka, jak i ekstrawertyka.
3)
Osoba ekstrawertyczna ma skłonność do zachowań impulsywnych. W zależności od rodzaju temperamentu (choleryczny lub sangwiniczny) różni się odpowiednio wyższą lub niższą szybkością reakcji. Takim ludziom trudno jest skoncentrować się na monotonne prace. Krwawe osoby rozpraszają energię na kilka skrzynek jednocześnie, w wyniku czego zrzucają wszystko do połowy. Brak tolerancji dla ich nietrzymania moczu często powoduje dezaprobatę i irytację u introwertyków, zwłaszcza u osób z flegmą. Gestykulowanie tych dwóch typów jest aktywne i zamiatające.
4
Introwertycy (flegmatyczni i melancholijni) na pierwszym spotkaniu sprawiają wrażenie spokoju i opanowania, ponieważ ich zewnętrzne przejawy są powściągliwe i prawie niewidoczne. Flegmatykę można określić powolnością, osiągając pewne zahamowanie, ale dla nich takie zachowanie jest normą, spowodowane potrzebą myślenia o każdym kroku. W związku z tym odczuwają taką wrogość wobec ludzi choleryków, którzy reagują natychmiast na każde wydarzenie, nie myśląc i nie patrząc wstecz. Melancholia ma skłonność do użalania się nad sobą, depresji i śledziony, ale ujawnia swoje uczucia tylko w skrajnych przypadkach i tylko dla bardzo bliskich przyjaciół.