Życie jest zawsze serią radosnych i smutnych wydarzeń, ale śmierć ukochanej osoby zawsze jest niepokojąca. Z reguły dzieje się to nagle i zaczynasz zdawać sobie sprawę, że niewiele powiedziałeś zmarłemu. Jak przetrwać utratę bliskiej osoby?
Śmierć bliskich krewnych, śmierć męża lub śmierć dziecka - każde z tych zdarzeń naruszy twoje zdrowie psychiczne i fizyczne. Musisz poradzić sobie z tym smutkiem, przeżyć go.
Psychologowie wyróżniają kilka etapów żalu za zmarłych. Z reguły kroki te są naprzemienne. Wiadomo, że zrozumienie tego, co się z tobą dzieje, jest pierwszym i najbardziej podstawowym krokiem do duchowego uzdrowienia.
Etap 1.
To nie prawda, nie mógł umrzeć.
Ten etap nazywa się negacją. Nie wierzysz, co się dzieje. Wydaje ci się, że to wszystko śni, ponieważ nie wydaje się tak prawdziwe. Na tym etapie osoba może być nieaktywna lub, przeciwnie, aktywnie przygotowywać się do pogrzebu. Zarówno to, jak i inne mówi, że osoba nie zdaje sobie sprawy, że wszystko, co się dzieje, jest prawdziwe. Nie ma sensu pocieszać takiej osoby, wystarczy wspierać i rozmawiać, mówić jak najwięcej. Zwracaj się do osoby tak często, jak to możliwe po imieniu - jest to bardzo ważne. Ten etap prawie nigdy nie jest opóźniany, a w najbliższej przyszłości osoba odzyska rozsądek.
Etap 2.
To moja wina. Gdybym zrobił dobrze, to można byłoby tego uniknąć.
W pamięci człowieka zdarzają się chwile, kiedy przysięgali na umarłych, jakie nieostrożne słowa zostały na niego rzucone. Pamiętając o tym, zaczyna wyrzucać sobie wyrzuty. Piłowanie siebie jest bardzo złe, musisz to zrozumieć. Umysłowo poproś zmarłego o przebaczenie, on pozwoli ci odejść z czasem.
Etap 3.
Nie muszę już dłużej żyć, ponieważ świat bez ukochanej osoby jest tak monotonny i szary.
Depresja i tęsknota toczą się po pogrzebie. Jeśli utrzymujesz w sobie emocje i uczucia, pogrążysz się w szarości. Płacz do kogoś, rozmawiaj o swoich doświadczeniach. Wielu uważa, że jest to przejaw słabości i dlatego nie otwierają się na ludzi. Z tego powodu następuje depresja.
Etap 4.
Mogę to przeżyć.
Ten etap może trwać kilka lat. Ten czas jest potrzebny, aby przyzwyczaić się do trudnej myśli. Na tym etapie musisz się zebrać i zacząć żyć dalej.