Terroryzm, szczególnie dla mieszkańców megamiast, stał się, jeśli nie groźbą nr 1, następnie zdecydowanie na liście głównych fobii. Nie będziesz bezpieczny przed eksplozjami, ale czasami aktom terrorystycznym towarzyszy wzięcie zakładników. Odstraszanie przestępców to problem organów ścigania, ale wiele zależy od twojego zachowania.
Jeśli zapytasz wyszukiwarki „Jak radzić sobie z terrorystami?”, To jest mało prawdopodobne, że będziesz w stanie znaleźć wskazówki, takie jak: „Spróbuj przejąć ich broń i zastrzelić wszystkich przed przybyciem służb specjalnych”. Zaleca się przede wszystkim zachowanie spokoju i spełnienie wszystkich wymagań najeźdźców. Reguła nie została napisana krwią w sensie przenośnym i można by się na niej zatrzymać, gdyby nie częstsze przypadki dialogu z zakładnikami … samych terrorystów.
Rozmowa z serca do serca
Syndrom Sztokholmski (sympatie ofiar dla terrorystów) jest zjawiskiem dwukierunkowym. Pomimo faktu, że zakładnicy są jedynie narzędziem do uzyskania korzyści, przy długim wspólnym pobycie nawiązane są relacje międzyludzkie. Ludzie stają się izolowani i powolnie reagują na rozkazy (a zabijanie biernych, nieopartych zakładników często nie ma sensu), proszenie o toaletę, dzieci i kobiety w ciąży wywierają presję na litość, mężczyźni próbują się zrozumieć, nasyceni stresem, ale nadal współczuciem. Czasami religijni fanatycy potrzebują chwili, aby przekonać schwytanych do wiary. Ogólne napięcie wymusza zbliżenie, krótkie dialogi są zapinane.
Pamiętaj o najważniejszym
Życie jest także drogie terrorystom. Nie twój własny. Oczywiście są wściekłe buławy, ale na szczęście są rzadkie i wolą wybuchy w miejscach publicznych, aby schwytać zakładników. Ty i siły specjalne - twoje życie jest ci bliskie, co oznacza, że przewaga ludzka i moralna wciąż jest po twojej stronie. Pamiętaj o tym i, nie przestając wyrażać gotowości do poddania się, spokojnie rozmawiaj z terrorystami. Nie próbuj targować się ani nie przynosić zysków, ponieważ nie jesteś do końca świadomy motywów przestępców, nie masz doświadczenia w radzeniu sobie z nimi. Wszelkie negocjacje mające na celu uratowanie życia wszystkim zakładnikom należą do kompetencji profesjonalistów, psychologów wojskowych, którzy studiują od kilkudziesięciu (!) Lat. Wszystko, co możesz zrobić osobiście, to udowodnić najeźdźcom swoim zachowaniem, że nie podejmiesz żadnych zdecydowanych i bezmyślnych działań.