Pierwszego września. Dla wszystkich uczniów ten dzień zawsze wiąże się z nowym etapem życia, niezależnie od roku. A co z pierwszoklasistami! Dla nich jest to całkowicie nowy niezależny etap.
W pierwszym roku dziecko z entuzjazmem chodzi do szkoły, odrabia lekcje i cieszy się nowymi odkryciami. Ale z reguły ten okres inspiracji kończy się na drugim roku studiów. Obciążenie staje się coraz większe, a jeśli nie podejmiesz środków, dziecko może nie być w stanie pokonać wszystkich swoich pragnień i zacznie mieć duże problemy z nauką.
Bardzo często, gdy pojawia się podobna sytuacja, rodzice nie próbują zrozumieć istoty problemu i nie próbują dowiedzieć się, dlaczego dziecko przestało się dobrze uczyć. Jest to pełne skandali, wrzasków, kar i oddalenia dziecka od mamy i taty w bardzo ważnych okresach życia.
Zrozumienie powodu, dla którego dziecko przestało być przyciągane do wiedzy, jest podstawową rzeczą, którą powinni zrobić rodzice.
Może być kilka przyczyn:
- Możliwe, że Twoje dziecko po prostu nie będzie w stanie dogadać się w zespole. Być może jest dokuczany, zastraszany, a nawet bity. Spróbuj spojrzeć na środowisko, możliwe, że właśnie w tym leży przyczyna.
- Czasami pojawia się sytuacja konfliktu między nauczycielem a uczniem. W klasach podstawowych, w których nauczyciel prowadzi większość dyscyplin, problem ten może być fundamentalny, aby zniechęcić do chęci studiowania i uczęszczania na zajęcia.
- Jednym z najpoważniejszych powodów jest podświadomość dziecka. Rodzice, którzy wymagają dobrych ocen, dobrego zachowania i doskonałości we wszystkim, często dają swojemu dziecku możliwość całkowitego odrzucenia negatywnych wyników. Tak więc uczeń nie może poradzić sobie z myślą, że czegoś nie rozumie, a żeby nie dostać dwójki, po prostu nie pójdzie do szkoły. Później problem ten przechodzi z kategorii rozczarowania własnymi mocnymi stronami do całkowitej obojętności na wszystko, co związane z nauką.
Oto trzy główne powody, dla których dziecko nie czuje się dobrze w szkole. Zadaniem rodziców jest ustalenie, która sytuacja jest najbardziej prawdopodobna w ich sytuacji. W żadnym wypadku nie należy zastraszać dziecka, krzyczeć na niego i działać emocjonalnie. Działaj odpowiednio, słuchaj go i pamiętaj, że przez całe życie jesteś najważniejszym przyjacielem i musisz być włączony we wszystkie sytuacje dziecka i być w stanie je rozwiązać.
