Niewiele osób myśli, ale każdy ma swoją osobistą przestrzeń. U zwierzęcia jest on jego, ale u człowieka jego iu każdego jest inny. Ludzie mają swoje rzeczy i zainteresowania, wiele zwierząt postrzega przestrzeń powietrzną wokół nich jako przestrzeń osobistą. Wiele osób myli przestrzeń osobistą z kategorią życia osobistego, ale tak nie jest.
Terytorium osobiste, zarówno u ludzi, jak i zwierząt, rozszerza się lub kurczy, w zależności od okoliczności. U zwierząt obszar o promieniu 50 kilometrów lub więcej można uznać za przestrzeń osobistą. U ludzi przestrzeń osobista zależy od miejsca, w którym żyją, ale dla tych samych zwierząt koncepcja przestrzeni osobistej zależy od ich siedliska, które mieszkają w zoo jako cała grupa, uważają przestrzeń osobistą tylko kilka metrów wokół nich, co tłumaczy się dużym zatłoczeniem. Oznacza to, że u ludzi przestrzeń osobista jest do pewnego stopnia zależna od narodowości, u zwierząt - ze strefy ich siedliska.
Potrzeba przestrzeni osobistej jest niezbędna dla wszystkich, podobnie jak potrzeba komunikacji, uwagi i miłości. Ktoś ma wąską potrzebę, ktoś szerszy. Japończycy są przyzwyczajeni do zatłoczenia, inni ludzie są bardziej przyzwyczajeni do kosmosu. W więzieniach ludzie mają więcej potrzeb przestrzennych niż większość z nas. Ponieważ muszą, podobnie jak zwierzęta, stale chronić swoją przestrzeń. Warto zauważyć, że przestrzeń osobista, a także odległość komunikacyjna, zależą bezpośrednio od osobistych lęków danej osoby. Samotne zamknięcie, podczas którego nikt nie atakuje osobistego terytorium więźnia, ma działanie uspokajające.
W ten sposób staje się jasne, że przestrzeń osobista jest niezbędna zarówno dla ludzi, jak i zwierząt, aby zachować indywidualność. Oczywiście konieczne jest pokonanie bariery przestrzeni osobistej, ale lepiej robić to stopniowo, obraźliwie, pozytywnie. Aby nie powodowało to stresu u zwierzęcia lub osoby, aw tym momencie utrzymuje się poczucie bezpieczeństwa.