W rodzinie, w pracy, w dowolnych grupach zdarzają się sytuacje, w których działania jednej osoby nie są odpowiednie dla drugiej. W takim przypadku konieczne jest poszukiwanie kompromisu lub konstruktywna krytyka, aby naprawić sytuację. Ważne jest, aby nie zacząć przeklinać, ale jak najlepiej zmienić okoliczności.
Różnica między konstruktywną a zwykłą krytyką polega na tym, że zaproponowano rozwiązanie problemu. Co więcej, wszystkie słowa wypowiadane są łagodnie, bez chęci obrażenia. Często ostatecznie oferuje się pomoc w przekształceniu sytuacji lub prowadzonej działalności, a wszystko to prowadzi do harmonijnych relacji.
Cechy konstruktywnej krytyki
Prawidłowa i użyteczna krytyka zaczyna się nie od błędów, ale od pochwały. Jeśli dana osoba coś zrobiła, jest to już dobre. Najpierw musisz znaleźć pozytywne punkty, co było słuszne, coś, z czego można być dumnym. Jeśli w projekcie nie ma czegoś takiego, możesz znaleźć dobre cechy w samej osobowości. Pochlebstwo nie jest właściwe, ale przy uważnym rozważeniu zawsze można znaleźć coś pozytywnego.
Słowa wypowiadane są nie w celu upokorzenia, ale w celu poprawy osoby. Dlatego poprawność jest obserwowana w wyrażeniach i obrazach. Słowa są dobierane ostrożnie, aby nie urazić. Jeśli ktoś odczuwa agresję, nie jest w stanie zasięgnąć porady, zaczyna się bronić. Dlatego należy unikać ostrych fraz i potępienia.
Aby pomóc osobie zwiększyć jej wydajność i produktywność, musisz wyjaśnić mu, co było nie tak. Czasami sama osoba nie jest świadoma swojego błędu, nie rozumie jego konsekwencji, warto zwrócić na to uwagę, mówiąc, dlaczego nie pasuje innym. Konstruktywna krytyka daje taką możliwość, ponieważ jednym z jej kroków jest opowieść o tym, dlaczego to wszystko nie jest idealne.
Po takiej komunikacji nie ma poczucia urazy ani rozczarowania, nie chcę zemścić się na tym, który wyraził swoje uwagi. Od razu wiadomo, że nie jest to metoda podkreślania wad, ale sposób na uczynienie człowieka lepszym i ciekawszym. Po takich dialogach relacje nie pogarszają się, a stają się lepsze.