Mama i tata chcą być dumni ze swojego dziecka - jest to naturalne i zrozumiałe. Ale czasami uważają za godne dumy tylko to, że ich dziecko w czymś się wyróżnia: wcześniej zaczął chodzić, czytać płynnie w wieku 4 lat, zdobywać medal na szkolnej olimpiadie lub wygrywać zawody sportowe. A jeśli tak się nie stanie, a porównanie z sukcesami innych dzieci wcale nie oznacza, że twoje dziecko jest najlepsze? Tutaj, niedaleko niezadowolenia z dzieci i uznania własnej niekompetencji pedagogicznej. Czas przerwać tę praktykę porównywania, aby uniknąć problemów w przyszłości.
Instrukcja obsługi
1
Oczywiście, każdy rodzic kocha swoje dziecko. Ale aby dziecko mogło się harmonijnie rozwijać i rozwijać, oprócz miłości, konieczne jest również adopcja dziecka przez rodziców. Pomyśl o tym, ponieważ go nie kochasz, ponieważ on wie, jak coś zrobić, lub ze względu na swój piękny wygląd, wyjątkowe talenty lub dlatego, że pomaga ci w pracach domowych. Jest po prostu twoim synem lub córką i jest ci drogi tak jak ty. Ma swoje cechy, jest wyjątkowy i nie ma innego takiego dziecka. Czy nie zgodziłbyś się zastąpić go innym? Zabierz swoje dziecko ze wszystkimi jego cechami, zaletami i wadami, szczerze się z niego ciesz.
2)
Spróbuj zrozumieć i docenić, jakie jest twoje dziecko. Obserwuj go, jego zachowanie, sposób kształtowania się jego postaci. Rozważ cechy temperamentu, bądź wrażliwy na jego pragnienia, zainteresowania i aspiracje na każdym etapie rozwoju. To, co na przykład jest naturalne dla optymistycznego niemowlęcia, będzie niezwykłe dla melancholijnej osoby. Indywidualne cechy Twojego dziecka są „punktem wyjścia” jego rozwoju.
3)
Porównaj dziecko tylko z nim i bądź dumny z jego sukcesu. Pamiętajcie, że wczoraj był niepewny, stojąc na nogach, a dziś już skacze; Ostatnio zapoznał się tylko z literami, a teraz sam czyta książki! Nie zapomnij zanotować na głos każdego sukcesu twojego potomstwa: daj mu znać, że jego rodzice widzą jego osiągnięcia i są z nich zadowoleni - dzięki czemu pomożesz uzyskać odpowiednią samoocenę dorastającej osoby.
4
Staraj się nie brać na poważnie komentarzy znajomych, przyjaciół i innych osób, być może całkowicie nieznajomych na temat sukcesów i umiejętności Twojego dziecka. Ich ocena, w ostatecznej analizie, nie może być obiektywna: w końcu nie znają ani twojego dziecka, ani ciebie. Jedynym wyjątkiem od tej reguły będą porady specjalistów (psychologów, lekarzy, wychowawców). Ważne jest, aby słuchać ich bardzo uważnie, aby pomóc dziecku przezwyciężyć naturalne trudności w życiu każdej osoby. Nawiasem mówiąc, opinia profesjonalistów najprawdopodobniej nie zostanie zabarwiona negatywnie, ponieważ ich zadaniem jest obiektywna ocena istniejącego problemu i znalezienie sposobów rozwiązania go wspólnie z rodzicami.
5
Spróbuj pozbyć się obaw przed tym, co mówią ludzie. Ostatecznie tylko Ty jesteś odpowiedzialny za swoje dziecko, jego zdrowie, rozwój i dobre samopoczucie. A ci, którzy są skłonni dyskutować o działaniach innych ludzi, raczej nie będą w stanie zapewnić ci rzeczywistej pomocy w kwestiach wychowania i rozwoju, a nawet udzielić praktycznych porad. Czy warto się martwić, jak docenią mocne i słabe strony Twojego dziecka, a także praktyki rodzicielskie?
Powiązany artykuł
Jak wychwalać dziecko i czy to robić