Zawsze zauważamy wady innych ludzi, a nasze własne prawie nigdy. Codzienna próżność, życie i niekochana praca zamieniają nasze życie w niewolę. Ale czy to naprawdę, czy to tylko nasze uprzedzenia? Ale każdy może sam odpowiedzieć na to pytanie. W tym artykule chcę podzielić się moim doświadczeniem na temat tego, jak uczynić moje życie szczęśliwszym.
O ile chcielibyśmy uniknąć trudności, są one nieuniknione. I jest to fakt, z którym po prostu trzeba się pogodzić. W końcu liczy się nie to, czym są, ale to, jak się do nich odnosimy. Natychmiast przychodzą mi na myśl dwie bardzo znane marki, które przywykliśmy do powieszenia „optymisty” i „pesymisty” dla każdego. Nie wchodząc w szczegóły tych terminów, powiem, że stosunek do świata jest przede wszystkim wewnętrznym stanem twojej duszy. Dużą rolę w tym odgrywa nasze środowisko. Fundament został położony od dzieciństwa.
Najłatwiejszy sposób obwiniać kogoś za swoje kłopoty. W ten sposób usprawiedliwiamy się i staje się, jakby łatwiej byłoby żyć. Tylko problem nie został rozwiązany, ale osiadł gdzieś głęboko w nas. Ale jeśli przyjrzysz się bardziej szczegółowo, możesz zrozumieć, że problem jest tylko kombinacją okoliczności, choć nie najmilszych, ale w większości przypadków niezależnych od nas.
Istnieje cudowna japońska mądrość na ten temat: „Jeśli problem można rozwiązać, nie powinieneś się tym przejmować; jeśli nie możesz go rozwiązać, to martw się o to bezużyteczne”. Z reguły praktycznie wszyscy zgadzają się z tym stwierdzeniem, tylko jego jednostki są używane w praktyce. Dlatego pierwszą zasadą dla szczęśliwej osoby jest nauczenie się, jak spokojnie akceptować różne okoliczności w ich życiu. Oczywiście nie możesz się obejść bez emocji. W każdym razie dla 70% ludzi wydaje się to nierealne. Ale to tylko kolejna wymówka dla nich samych. Po prostu każdy potrzebuje innego czasu, aby nauczyć się samokontroli.
Nasz drugi problem związany jest z instynktem stadnym. Ponieważ żyjąc w społeczeństwie, staramy się być „jak wszyscy inni”. Jest to bardzo wygodne i wydaje nam się bezpieczne. Ale czy to naprawdę tak? Nie sądzę W końcu każda osoba jest indywidualna. Po prostu jesteśmy przyzwyczajeni do życia w systemie od urodzenia, zgodnie z ustanowionymi od dawna zasadami życia. Ponieważ wychodząc poza zakres, przede wszystkim spotykamy się z krytyką. I postrzegamy to jako coś strasznego. Przestajemy się pokazywać, iść do snu i wracać do znajomych. I tutaj znowu wiele zależy od naszego otoczenia. Ponieważ, jakie środowisko, takie ramy. Nie można bać się krytyki i nieporozumień ze strony społeczeństwa. Żyjemy życiem i piszemy naszą historię. Dlatego drugą zasadą szczęśliwej osoby jest nauczyć się słyszeć, co do ciebie mówią, wyciągać wnioski, ale nie polegać na opiniach innych ludzi.
Każdy jest w stanie wiele. Czasami nie wyobrażamy sobie, jak nieograniczone mogą być nasze możliwości. Dlatego musisz przestać się usprawiedliwiać, nauczyć się kontrolować swoje emocje i nie bój się opuszczać tłumu.