W warunkach wojny człowiek ulega wielkiej przemianie: zmienia się stosunek do siebie i innych, poczucie własnej wartości i światopogląd. Nawet samo poczucie broni w twoich rękach stwarza iluzję własnego znaczenia, pewności siebie, siły i mocy. Wojna, w której każdy ma broń, a jej użycie staje się codziennym obowiązkiem, tworzy szczególny typ osobowości ludzkiej - tożsamość uzbrojonego biorącego udział w działaniach wojennych.
Instrukcja obsługi
1
Główną cechą osoby, która przeszła wojnę, jest nawyk przemocy. Powstaje i przejawia się wyraźnie podczas działań wojennych i długo jeszcze istnieje po ich zakończeniu, pozostawiając ślad we wszystkich aspektach życia. W skrajnych sytuacjach, gdy osoba na wojnie staje w obliczu śmierci, zaczyna inaczej patrzeć na siebie i otaczający go świat. Wszystko, co wypełniło jego codzienne życie, nagle staje się nieznaczne, jednostka otwiera nowe, zupełnie inne znaczenie swojego istnienia.
2)
Wiele cech wojennych, takich jak przesąd i fatalizm. Jeśli zabobon nie przejawia się u wszystkich osób, fatalizm jest główną cechą psychologii osoby wojskowej. Składa się z dwóch przeciwnych doznań. Pierwszym z nich jest przekonanie, że i tak nikt nie zostanie zabity. Po drugie, wcześniej czy później kula go znajdzie. Oba te odczucia tworzą fatalizm żołnierza, który po pierwszej bitwie utrwala się w jego psychice jako światopogląd. Ten fatalizm i związane z nim przesądy stają się ochroną przed stresem, jakim jest każda bitwa, tępy strach i ulga psychice.
3)
Wojna z warunkami chronicznego zagrożenia z każdą minutą utraty zdrowia lub życia, z warunkami nie tylko bezkarnymi, ale także zachęcającymi do niszczenia innych ludzi, kształtuje w człowieku nowe cechy niezbędne w czasie wojny. Takich cech nie da się ukształtować w czasie pokoju, a w warunkach działań wojennych są one ujawniane jak najszybciej. W bitwie nie da się ukryć strachu ani wykazać fałszywej odwagi. Odwaga albo całkowicie opuszcza wojownika, albo przejawia się w całości. Zatem najwyższe przejawy ludzkiego ducha w życiu codziennym są rzadkie, a podczas wojny stają się zjawiskiem masowym.
4
W sytuacji bojowej często pojawiają się sytuacje, które nakładają zbyt wysokie wymagania na psychikę człowieka, co może powodować drastyczne zmiany patologiczne w psychice jednostki. Zatem wraz z heroizmem, walką z braterstwem i wzajemną pomocą w wojnie rabunki, tortury, okrucieństwo wobec więźniów, przemoc seksualna wobec ludności, rabunek i grabieże na ziemi wroga nie są niczym niezwykłym. Aby usprawiedliwić takie działania, często stosuje się formułę „wojna wypisze wszystko”, a odpowiedzialność za nie w świadomości jednostki zostaje przeniesiona z niej na otaczającą ją rzeczywistość.
5
Cechy życia na linii frontu mają silny wpływ na psychikę człowieka: mróz i upał, brak snu, niedożywienie, brak normalnego mieszkania i komfortu, ciągła przepracowanie, brak warunków sanitarnych i higienicznych. Podobnie jak same działania wojenne, niezwykle namacalne niedogodności życia są drażniącymi o niezwykle wysokiej sile, które tworzą szczególną psychologię osoby, która przeszła wojnę.