Są ludzie, którzy reagują bardzo gwałtownie na wszystko, co dzieje się wokół nich na tym świecie. Wszelkie zdarzenia, które nawet im się nie przytrafiają, postrzegają jako własne. Tacy ludzie są niezwykle emocjonalni, czują nastrój innych, mogą martwić się całą ludzkością jednocześnie.
Ludzie, których uwaga jest stale skierowana na zewnątrz, nie są w stanie przetrawić wszystkich przychodzących informacji, a w pewnym momencie ich świadomość jest przeciążona. W rezultacie zaczynają cierpieć, gdy ktoś jest obrażony, załamuje się na nieznajomych, płacze i straszy innych, poważnie martwi się zmianami klimatu lub niepowodzeniem syna przyjaciela na egzaminach, szlochając nad fabułami oglądanych filmów lub wpada w depresję. Boleśnie postrzegają emocje innych ludzi i przenoszą problemy innych ludzi na ramiona. Ich empatia jest bardzo rozwinięta, ale nie są introwertykami. Tacy ludzie nazywani są wysokimi częstotliwościami.
Przyczyny tej podatności
Podobne cechy psychiki mają przyczyny fizjologiczne.
Część mózgu, która syntetyzuje otrzymane informacje o świecie i ludziach, zwiększyła aktywność i bardziej niż zwykli ludzie, liczbę neuronów lustrzanych odpowiedzialnych za emocje innej osoby i jej doświadczenia.
To nie jest choroba, ale odziedziczona cecha, która pomaga przetrwać.
Dodatkowa charakterystyka
Ludzie o wysokiej częstotliwości mają empatię, więc prawie zawsze wiedzą dokładnie, co czujesz w tej chwili. Rozwinęli intuicję, są dobrymi słuchaczami i twórczą naturą. Zawsze jest o czym rozmawiać, są pełne pomysłów. Najczęściej takich ludzi można znaleźć wśród muzyków, artystów, poetów, aktorów, wolontariuszy i ekologów.
Wśród osób o wysokiej częstotliwości są tacy, którym trudno jest wyrazić siebie, ponieważ boją się zdenerwować bliskich, zaczynając coś robić samodzielnie lub usłyszeć niepochlebne recenzje. W pracy doświadczają poważnych problemów, reagując na wszelkie negatywne emocje innych, co całkowicie ich wyczerpuje. Tacy ludzie są szczególnie wrażliwi na krytykę. Mogą zacząć się złościć, płakać, obrażać się, skandal lub, odwrotnie, popadać w depresję i zniechęcać, co nie pozwoli im odpowiednio ocenić swojej pracy i wyeliminować błędy.