Współczucie jest destrukcyjne dla osoby, w tym stanie, w którym się zamyka, trudno jest ocenić jego działania i zachowanie. Oczywiście w życiu prawie wszystkich zdarzały się momenty, gdy litość wyrażała się szczególnie gwałtownie, ale jedynie umiejętność oceny sytuacji i wyciągania wniosków odróżnia osobę o silnym duchu od osoby, która jest przyzwyczajona i czuje się swobodnie w stanie ofiary.
Głównymi przyczynami użalania się nad sobą są poczucie beznadziejności, bezsilności i poczucie niedoceniania. Jeśli dana osoba akceptuje stan rzeczy „taki, jaki jest”, to znaczy otwarcie deklaruje, że jest słaby, to po pewnym czasie zaczyna go uważać za słaby. Człowiek stopniowo zsuwa się w sferę społeczną i zawodową: ciekawe projekty w pracy przestają mu powierzać i ufają rozwiązywaniu ważnych problemów. Co więcej, nie ma znaczenia, czy dana osoba głośno mówi o użalaniu się nad sobą, czy doświadcza go wewnętrznie - sygnały niewerbalne są tak dobrze wychwytywane przez innych, że słowa nie są potrzebne.
Z czasem nawet przyjaciele i krewni zaczynają unikać takich ludzi - nikt nie chce czuć się winny za kłopoty i smutki innych ludzi. Faktem jest, że ludzie pogrążeni we współczuciu, próbują manipulować nawet swoimi przyjaciółmi, budując dialog, aby inni czuli się winni i zobowiązani. Pojawia się zależność od części współczucia, człowiek zaczyna szukać powodów do litowania się.
Spróbuj przeanalizować swoje działania i zrozumieć przyczynę litości. Gdy tylko prawdziwa przyczyna zostanie poznana, litość zmniejszy się.
Głównym powodem litowania się nad sobą jest to, że dana osoba nie osiągnęła dojrzałości i próbuje „wziąć ją ze łzami”, jak w dzieciństwie lub w niewłaściwej edukacji, kiedy rodzice oddawali się dziecku we wszystkim. Ale dorosły powinien być w stanie zbudować własne przeznaczenie i pracować na błędach. Jeśli zauważysz, że zbyt często dzwonisz do znajomych, by powiedzieć ci o swojej kolejnej porażce, najlepiej umówić się na spotkanie z terapeutą.
Systematyczny i skoncentrowany ruch naprzód pod okiem terapeuty pomoże uwolnić się z kajdan litości. Cechy dzieciństwa i postawa rodziców mają oczywiście wpływ na dorosłe życie danej osoby. Ale życie pod maską urażonego i nielubianego dziecka jest niemożliwe. Na świecie jest wielu ludzi, którzy są gotowi dać ci miłość, przyjaźń i uwagę.
Pomóż tym, którzy potrzebują pomocy jeszcze bardziej: pracuj w jadalni dla biednych, pomoc dla ciężko chorych. Poświęć tyle czasu, ile możesz sobie pozwolić, ale nie kosztem siebie.
Szkoda jest destrukcyjnym uczuciem, które uniemożliwia podejmowanie decyzji i ostatecznie odmawia działań, które mogłyby zmienić jego życie. Oznacza to, że ciągły strach i zwątpienie są wytworami litości. Można zneutralizować litość, ale zajmie to dużo czasu, przede wszystkim musisz samodyscypliny, zaczynając od najprostszych zadań. Wyznaczaj cele, które są łatwe do osiągnięcia, na przykład zawsze wstawaj jednocześnie, ćwicz gimnastykę. Cele, w które zaangażowane są zasoby ciała, są najłatwiejsze do osiągnięcia, ale pomagają ci wierzyć w siebie, przyzwyczajają się do tego, że jeśli poruszasz się w danym kierunku, każde zadanie jest wykonalne.
Nie od razu podejmuj ostrych kroków, nie wychodź z pracy, w której podobno nie jesteś ceniony, nie zrywaj relacji z przyjaciółmi. Spójrz na swoje życie z drugiej strony. Ludzie, którzy byli z tobą przez cały ten czas, gdy byłeś w uścisku litowania się nad sobą i nie porzuciłeś przyjaźni, z pewnością są godni komunikacji z osobą, która zmieniła się na lepsze.