Charakterystyka tej lub innej osoby jako „dwulicowej” z reguły powoduje, że inni ludzie, jeśli to możliwe, ograniczają komunikację z nim. Dotyczy to zwłaszcza kwestii związanych z zaufaniem lub przyzwoitością. Ale co dokładnie oznacza dwulicowość?
Elastyczność postaci jest dobra
Obłuda jest negatywnie zabarwioną cechą osoby, sugerującą nadmierną elastyczność moralną i brak dyscypliny. Pomimo faktu, że społeczeństwo zasadniczo jest lojalne wobec prawa każdej osoby do posiadania jednej lub więcej „masek” na różne okazje, dwulicowi ludzie są postrzegani z dezaprobatą i potępieniem. Jaka jest różnica między zwykłą zdolnością do podobania się ludziom, dostosowywaniem się do nich, a dwulicowością?
Społeczeństwo stawia przed członkami pewne wymagania dotyczące relacji i socjalizacji. Wśród tych wymagań jest w szczególności zdolność do przyznania się do błędu, spojrzenia na sytuację z punktu widzenia przeciwnika, sztuka zainteresowania innymi ludźmi. Wszystkie te cechy są zalecane przez psychologów i specjalistów ds. Komunikacji w celu rozwoju, ponieważ naprawdę są w stanie ułatwić proces komunikacji, czyniąc ją bardziej efektywną. Jednocześnie jednak ludzie, którzy są w stanie bronić swojej pozycji, zasad i przekonań, są cenieni w społeczeństwie. Ironią losu jest to, że dla wszystkich konformistów podziw społeczeństwa wywoływany jest przez tych, którzy potrafią walczyć o swoje poglądy. Faktem jest, że siła charakteru i niechęć do zmiany punktu widzenia na korzyść większości jest niezbędnym elementem rozwoju ludzkiego społeczeństwa. Prawie wszyscy znani naukowcy byli nonkonformistami, gotowymi na wszystko, by bronić swoich przekonań.
W starożytnej mitologii rzymskiej istniał bóg-strażnik Janus, który według legendy miał dwie twarze. Z czasem wyrażenie „Janus o dwóch twarzach” stało się synonimem osoby o dwóch twarzach, chociaż sam Bóg nie był oskarżany o coś takiego.