Miłość do różnych podróży, odwiedzania pięknych miejsc i zabytków - wszystko to jest charakterystyczne dla każdego człowieka żyjącego we współczesnym świecie. Ale czasami chęć podróżowania i odwiedzania nowych, niezbadanych miejsc powoli, ale z pewnością przeradza się w chorobę, która w społeczeństwie jest powszechnie nazywana dromomanią.
Dromomania to impulsywne pragnienie zmiany miejsca, wędrówki, nagłej podróży. Nie myl dromomanii z chęcią podróżowania często i często. Główną cechą choroby jest nagłość. Na przykład podczas oglądania telewizji osoba może nagle wstać z kanapy i bez zabrania ze sobą żadnych rzeczy udać się w podróż. Tę chorobę należy zauważyć z czasem, ponieważ takie opuszczenie domu może stać się systematyczne, ostatecznie nabierając impulsywności i zaskoczenia. Jednak częste wyjazdy nie wystarczą do zdiagnozowania tej choroby.
Najczęstszymi objawami, które pomogą zdiagnozować dromomanię u osoby, jest całkowity brak odpowiedzialności i brak dokładnego planu, który jest zwykle przestrzegany podczas podróży w podróż. Osoba chora na dromomanię może zostawić na ulicy krewnego wymagającego opieki, małe dziecko lub zwierzaka i wyjść. Z reguły atakom towarzyszą objawy niepokoju, które zwykle znikają na początku ścieżki. Zwykle ludzie cierpiący na tę chorobę mogą nie zabrać na przykład niezbędnych rzeczy, dokumentów i pieniędzy potrzebnych w drodze. Poruszają się w czasie podróży autostopem lub „zającem”, czyli bez płacenia za pociąg, autobus lub taksówkę. Przyczyny choroby są liczne. Najczęściej spośród wszystkich przyczyn wyróżnia się pojawienie się emocji, szczególny stan afektu, osadzony w psychice od momentu narodzin, w którym dana osoba może nie kontrolować swoich działań.
Częstą przyczyną rozwoju dromomanii mogą być również choroby psychiczne, których większość nie bierze pod uwagę. Takie choroby obejmują schizofrenię, epilepsję, histerię, gdy dana osoba nie jest w stanie kontrolować swoich myśli, uczuć, emocji i zachowań, zarówno wśród bliskich, jak i w miejscach publicznych. W większości przypadków dana osoba nie jest poddawana specjalnemu traktowaniu, radzę tylko jej bliskim ludziom, aby ściśle ją monitorowali. Z reguły dromomania rozwiązuje się samodzielnie i nie wymaga natychmiastowej interwencji psychiatry. Ale jeśli objawy dromomanii nie znikną w ciągu dwóch do trzech miesięcy, a jego zachowanie stanie się coraz bardziej nieprzewidywalne, lekarz musi zbadać pacjenta, aby znaleźć najbardziej łagodne, ale jednocześnie skuteczne leczenie, które może całkowicie lub częściowo wyeliminować objawy.