Zjawisko wyuczonej bezradności pojawia się we wczesnym dzieciństwie, gdy dziecko rozumie, że nie jest w stanie kontrolować wyniku zdarzenia. Bez względu na to, jakie wysiłki podejmuje dziecko, sytuacja pozostaje niekontrolowana.
Wyuczonej bezradności łatwiej jest zapobiegać w dzieciństwie niż czerpać korzyści w starszym wieku. W związku z tym praca rodziców jest ważna.
Często dziecko boi się porażki, ponieważ doświadczyło już gorzkiego osobistego doświadczenia w tej sytuacji. Nie jest to jednak powód do depresji. Pierwszą rzeczą do zrobienia jest wyjaśnienie dziecku o istnieniu zwycięstw i porażek w życiu. Naucz swoje dziecko, aby obiektywnie podkreślało pozytywne cechy, które można wyciągnąć ze zmian.
Osobista bezradność dziecka często towarzyszy takim cechom osobowości, jak izolacja, nieśmiałość i nieśmiałość. W żadnym wypadku nie ograniczaj dziecka w komunikacji, nawet jeśli ma w tym trudności. Tylko doświadczenie powtarzania tej samej sytuacji może prowadzić do pozytywnych rezultatów. Dziecko zrozumie, że nie ma się czego bać.
Naucz swoje dziecko komunikowania się z rówieśnikami bez konfliktów. Pomoże to skutecznie przeanalizować źródło problemów i znaleźć ich optymalne rozwiązania. Zagraj w kilka sytuacji konfliktowych w swojej rodzinie. Po spotkaniu z nimi w życiu dziecko poczuje się znacznie pewniej.