Mówiąc o edukacji osobistej, najczęściej mają na myśli kształtowanie się osoby rozwiniętej fizycznie, duchowo i umysłowo, która jest dobrze przystosowana w społeczeństwie, wie, co chce osiągnąć w życiu i dąży do tego. I oczywiście rodzice chcą, aby ich dziecko dorastało, było samowystarczalne i odnosiło sukcesy. Ale dzieci nie zawsze spełniają aspiracje starszego pokolenia. A dorośli nie są całkiem pewni, jak wychowuje się osobowość.
Instrukcja obsługi
1
Dziecko uczy się życia od swoich rodziców. Od pierwszych dni swego istnienia nieświadomie kopiuje zarówno gesty, jak i działania, a także zachowanie ojca i matki. Dlatego jeśli chcesz, aby twoje dziecko rozwijało określone cechy charakteru i styl zachowania, nie wystarczy skupić wysiłki na wychowaniu tylko dziecka. Nie możesz zatrzymać procesu doskonalenia się.
2)
Twoje dziecko nie jest nieodłączną częścią ciebie. Jego pępowina od dawna została przecięta, a on jest osobną, niezależną osobą z jego pragnieniami i potrzebami. Uznaj, że nie będzie w stanie słuchać twoich nakazów przez całe życie. Musi nauczyć się żyć samodzielnie i być w stanie dokonać właściwego wyboru. Dotyczy to pragnień, działań, wyboru zawodu, partnera życiowego itp. Im szybciej nauczy się dokonywać świadomych wyborów, bronić swojego punktu widzenia, brać odpowiedzialność za siebie i realizować swoje plany, tym większe będzie sukces jego życia.
3)
Słuchaj uważnie swojego dziecka i pomyśl o przyczynach jego działań. Powinieneś nauczyć się odróżniać kaprysy od lęku i niemożności wyrażenia tego, co go podnieca. Nie chcesz jeść, spać ani chodzić? Zwróć uwagę, czy wszystko jest w porządku z jego zdrowiem. Nie chcesz popracować? Spróbuj mu pomóc, wzmocnij jego zaufanie do swoich umiejętności. Aby dziecko wyrosło na pełnoprawną osobowość, nie należy pozwalać sobie na zachcianki, ale jego potrzeby również nie powinny być ignorowane.
4
Jeśli dziecko próbuje manipulować tobą za pomocą kaprysów, niewłaściwego zachowania lub krzyku, nie poddawaj się jego absurdalnym wymaganiom, ale staraj się zachowywać spokojnie i stabilnie. Poproś go, aby pomyślał o tym, dlaczego on tego potrzebuje, wyjaśnij, dlaczego nie możesz tego zrobić lub dlaczego nie możesz tego zrobić. Dziecko musi zrozumieć, że nie wszystkie jego pragnienia natychmiast się spełniają, i nie bądź kapryśny ani krzyczeć, aby zostać wysłuchanym. Ponadto staraj się przekazać jego świadomości, że nie jest sam, że wszystkie przyjemności w rodzinie są równo podzielone, a ty także masz swoje pragnienia i potrzeby. Kiedy to zrozumie, dostosowuje się znacznie szybciej w zespole dzieci i w dorosłym życiu.
5
Przygotuj swoje dziecko do komunikacji z innymi dziećmi i dorosłymi. Naucz go, aby dzielił się zabawkami, zapoznał się, rozpoczął rozmowę itp.
6
Słuchaj pragnień i opinii swojego dziecka, zwłaszcza jeśli musisz rozwiązać pytanie, które bezpośrednio go dotyczy. Aby szanować siebie jako osobę, musi zrozumieć, że zasługuje na to swoimi czynami i słowami.
7
Nie zaniedbuj pomocy dziecka, zwłaszcza gdy sam ją oferuje, i często zwracaj się do niego po pomoc, nawet jeśli ta pomoc jest czysto symboliczna. A jeśli dziecko zacznie coś robić, nie przerywaj mu, w przeciwnym razie pomyśli, że nie lubisz jego pracy.
8
Jeśli obiecałeś coś dziecku, dotrzymaj obietnicy. Jeśli nie jesteś pewien, czy można to zrobić, lepiej powstrzymać się od obietnic. To powinien być styl twojego zachowania, wtedy dziecko dotrzyma słowa.
9
Rozmawiaj częściej z dzieckiem. Podziel się z nim swoją wiedzą, preferencjami i przemyśleniami. Szczerze zainteresowany jego myślami i czynami. Utrzymuj jego zainteresowania. Musi być świadomy twojego życia. A jeśli zrozumie, że jego życie nie jest dla ciebie obojętne, chętnie pójdzie w twoją stronę.