Nie wszyscy jesteśmy zadowoleni z naszego życia. Chcemy poprawić naszą sytuację, ale często nie wiemy, jak i co robić. Często uważamy, że ktoś inny da nam wskazówkę, co robić w określonych sytuacjach. Oglądamy telewizję, pytamy znajomych. Jest problem i idziemy do przyjaciół, mówimy, pytamy o radę lub działamy zgodnie ze stereotypami, które istnieją w społeczeństwie. Ale często zdarza się, że od takiego rozwiązania problemów wynik z jakiegoś powodu okazuje się zupełnie inny niż to, co chcielibyśmy uzyskać. Są też sytuacje, w których sami wpadamy na pomysł lub pomysł na zbawienie. Nazywamy to źródło intuicją.
Nasze najgłębsze „ja”, jak nazywają to psychologowie, jest źródłem intuicyjnych wskazówek, które dostarczają nam dodatkowych informacji w każdym konkretnym przypadku życiowym, którego potrzebujemy, aby zrozumieć siebie i rozwiązać nasze problemy.
Okazuje się, że mamy w sobie wielkiego „pomocnika”, którego z jakiegoś powodu nie słuchamy. W końcu nikt nie może lepiej poznać naszych problemów niż my sami. I możemy rozwiązać je tylko. W najlepszym przypadku, jeśli powiesz komuś o swoich problemach, osoba ta zacznie udzielać porad z jego punktu widzenia, mając własne doświadczenie, być może nawet niezwiązane z naszymi.
Niestety rzadko słuchamy naszego intuicyjnego źródła. Konflikt zaczyna się od nieuznania, odrzucenia istnienia takiej części w nas. Nadchodzą intuicyjne wskazówki, ale nie chcemy ich rozpoznawać, boimy się ich przestrzegać, działamy „jak zawsze”, robimy to, co mądrzy ludzie piszą w książkach lub mówią.
Pytanie natychmiast się pojawia, ale jak odróżnić intuicyjne podpowiedzi od przypadkowych myśli?
Nie ma uniwersalnego mechanizmu rozpoznawania tych podpowiedzi. Dla każdej osoby ten mechanizm jest czysto indywidualny. Aby nauczyć się rozróżniać intuicyjne podpowiedzi, na początek ważne jest, aby po prostu wiedzieć, że ten mechanizm jest w nas i że działa. I oczywiście wiąże się to z doświadczeniem. Potrzebujesz doświadczenia, błędów, znalezisk.
Pamiętaj o sytuacji, w której musiałeś dokonać wyboru. W takich momentach zawsze mamy różne przemyślenia, odczucia i wskazówki dotyczące tego, jak i co musimy zrobić. Względnie mówiąc, najpierw chciałem to zrobić, potem jakoś, a potem pojawiła się myśl
.W całym tym chaosie jest intuicyjna wskazówka. Wybór od razu nie jest łatwy.
A teraz przejdźmy do czasu, kiedy już dokonałeś wyboru, dokonałeś czynu i stało się jasne, czy się myliłeś, czy nie. A jeśli teraz przypomnisz sobie odczucia, które miałeś w momencie podejmowania decyzji, to przypomnisz sobie, że była właściwa wskazówka.
A jeśli decyzja została podjęta niepoprawnie, wystarczy przeanalizować, dlaczego ta wskazówka nie została uwzględniona. Nie było pewności siebie? Zapobiegać strachowi? Może coś jeszcze? Taka analiza bardzo pomaga w prawidłowym wyborze intuicyjnej wskazówki w przyszłości.
Pamiętaj, kiedy prawidłowo użyłeś intuicyjnego monitu. Jak się czułeś Pamiętasz, co to za podpowiedź, jak to się stało, jakie wrażenie to towarzyszyło? Dzięki tym pośrednim znakom możesz nauczyć się rozpoznawać intuicyjne podpowiedzi.
Wszystko tutaj jest bardzo indywidualne i niestety ogólny algorytm jako sekwencja działań po prostu nie istnieje.
O ile jesteś gotowy obserwować swoje uczucia i nie odrzucić żadnych posiadanych informacji, bez względu na to, jak nieoczekiwane (wskazówki intuicyjne są często paradoksalne), prawdopodobieństwo, że prawdziwa wskazówka będzie łatwiejsza do rozpoznania i będziesz podejmował właściwe decyzje.