Pewien mądry człowiek powiedział wspaniałe słowa: „Nie bój się wrogów: wszystko, co mogą zrobić, to cię zabić. Nie bój się swoich przyjaciół: wszystko, co mogą zrobić, to cię zdradzić. Bój się obojętnie: nie zabijają i nie zdradzają, ale swoimi milczącej zgody zdarzają się morderstwa i zdrady ”. Oświadczenie, które jest niesamowite pod względem zdjęć i dokładności.
W rzeczywistości, rażące przykłady tego, do czego może prowadzić ludzka obojętność, widzisz codziennie i co godzinę. Mężczyzna „złapał” serce w metrze - tłum przechodzi obojętnie obok, uważając go za pijanego. A potem lekarze wzruszają ramionami: jeśli zadzwonili do nas trochę wcześniej. Długo nikt nie wychodzi z mieszkania, sąsiedzi płaczą i nigdy nie przyszło im do głowy zapytać, gdzie byli rodzice dziecka i czy potrzebna jest pomoc. Po chwili w gazetach pojawiły się artykuły o strasznej tragedii. I tak dalej. Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego ludzie są sobie tak obojętni? Niektórzy widzą przyczynę tego negatywnego zjawiska w naszej historii. Powiedzmy, że ludzie musieli znosić tyle trudnych prób, aby przejść przez takie męki, że wielu ludzi po prostu stwardniało. Przyzwyczajony do polegania wyłącznie na sobie, nie proszenia nikogo o pomoc i nie oferowania jej nikomu. Przysłowia mówią to samo: „Moskwa nie wierzy we łzy”, „Jest wysoko przed Bogiem, z dala od cara”, „Nie wierz, nie bój się, nie pytaj” i tym podobne. Inni twierdzą, że tak robią ludzie, którzy nie otrzymali uczuć i opieki rodzicielskiej w dzieciństwie. Nikt się nimi nie interesował, nie pomagał - kiedy dorastali, stawali się obojętni, byli przyzwyczajeni do takiego samego zachowania. I nawet nie wyobrażają sobie, że można żyć inaczej. Jeszcze inni widzą przyczynę nadmiernej biurokratyzacji naszego państwa w korupcji i pobłażliwości „wybranych”. Powiedzmy, ludzie od dawna przyzwyczaili się, że nic od nich nie zależy, a każdy protest jest bezużyteczny i do niczego nie doprowadzi. Dlatego po prostu machali ręką, woląc oderwać się od smutnej rzeczywistości i nie zwracać uwagi na nic. Prawdopodobnie we wszystkich tych stwierdzeniach jest trochę prawdy. Ale to nadal nie usprawiedliwia obojętności. Nie ma sensu czekać na pojawienie się jakiegoś czarodzieja i rozwiązać wszystkie problemy za jednym zamachem. A potem, jak mówią, będzie możliwe, aby stać się życzliwi i uważni. Musimy zacząć przynajmniej od naszych własnych wysiłków: utrzymać czyste i uporządkowane nasze wejścia, pomóc tym, którzy są szczególnie w potrzebie (na przykład czy naprawdę tak trudno jest iść do apteki na leki dla emerytowanego sąsiada?), Posadzić mały kwietnik pod własnymi oknami, posadzić kwiaty. Nawet najdalsza droga zaczyna się od pierwszego kroku.