Jedną z najpotężniejszych negatywnych emocji jest strach. Poczucie strachu wynika głównie z doświadczeń z dzieciństwa, to znaczy opiera się na doświadczeniach z przeszłości, chyba że wiąże się ono oczywiście z niebezpieczeństwem, które powstaje w danym momencie. Strach jest ciągłą pracą „wirusów myślowych”, które powstały w wyniku niewłaściwej edukacji rodziców, błędnego światopoglądu nauczycieli w szkole lub kulturze.
Jeśli się nad tym zastanowić, strach nie ma w sobie żadnego powodu. Strach to małe dziecko żyjące w każdym dorosłym, które czasami budzi się i zaczyna ingerować w spokojne życie dorosłego. Niektórzy uważają, że strach powinien być zwalczany wyłącznie poprzez przerwanie go za pomocą siły woli. Ale się go nie pozbędzie.
Na zewnątrz próbujemy udawać, że logiką przekonaliśmy się, że nie ma strachu, ale przerażone dziecko, ukrywające się w jego umyśle, nie może dostrzec tych argumentów umysłu. Niewiele osób o tym wie, ale dziecko ma tylko dwa rodzaje lęku, reszta to tylko odmiany pierwszych dwóch, to jest: strach przed brakiem miłości i strach oparty na przetrwaniu. Jeśli się nad tym zastanowisz, możesz zgodzić się, że większość lęków przed zupełnie innymi ludźmi koncentruje się wokół tych podstawowych rodzajów lęku.
Niestety, od dzieciństwa uczono nas pokonywania strachu jedynie poprzez perswazję i tłumienie, i musimy jedynie uczyć łatwości radzenia sobie ze strachem. Oczywiście każdy chce wyglądać silnie, a każda osoba podejmie wszelkie sztuczki, aby stworzyć wizerunek osoby, która niczego się nie boi. Wstydzimy się tego, czego i czego się boimy, i zaczynamy się za to męczyć.
Jeśli ktoś nauczy się naturalnie akceptować obecność strachu lub fobie, zamiast rozważać władzę tylko jako brak strachu, wówczas nasze dojrzałe ja przestanie przekształcać się w przestraszone małe dziecko. Zamiast doceniać naszą wrażliwość, dzięki tendencyjnemu podejściu do fobii, ukrywamy ją. Droga do przezwyciężenia strachu prowadzi przez samoświadomość. Rozpoznaj swoje umiejętności i odrzuć ostrą krytykę siebie.
