Poczucie winy - emocja, która psuje osobę, która ogranicza jej możliwości. Sytuacja jest jeszcze gorsza, gdy czują się winni przed rodzicami, ponieważ w tym przypadku męka wzrasta sto razy. Nie ma wątpliwości, że introspekcji należy zapobiegać winie, kierując powstałe oburzenie i emocje do przemyślenia. Zawsze warto pamiętać, że nierozwiązywalne sytuacje to mit, na którym nie należy polegać.
Jak przezwyciężyć poczucie winy przed przeprowadzką rodziców
Poczucie winy przed rodzicami nigdy nie powstaje przypadkowo. Najczęściej powstaje pod kontrolą własnego sumienia lub z powodu samych rodziców, którzy z wiekiem mogą bać się samotności lub po prostu mają nadmiernie wysokie wymagania wobec własnych dzieci.
„Dziecko jest gościem w twoim domu. Karm, naucz i puść”. Jest to wyraźne i stabilne wyrażenie używane na Wschodzie od stuleci. Niestety w świecie zachodnim ludzie myślą nieco inaczej. W rezultacie świat przyjmuje całe pokolenia, które nie są zdolne do niezależnego życia. Winni są za to tylko rodzice.
Logiczne jest, że po ukończeniu 20–25 lat osoba musi istnieć niezależnie i mieć przed sobą wszystkie sytuacje życiowe, jakie życie przedstawiało tysiącom pokoleń przed sobą. Ale tutaj możesz spotkać pierwsze doświadczenie poczucia winy w stosunku do rodziców, kiedy wszystkie myśli są nastawione na niezależne i wolne życie, a z punktu widzenia rodziców możesz zrozumieć, że nie chcą pozwolić ci odejść.
To fakt, ale w tej sytuacji sami rodzice nie rozumieją, do czego dąży dojrzała osoba. Podświadomie chcą, aby on / ona żyli szczęśliwie i oddzielnie od nich, ale instynkt zaczyna panować nad umysłem. W takim przypadku bardzo łatwo jest usunąć poczucie winy przed rodzicami. Pomoże w tym zwykła logika. Czy rodzice będą szczęśliwi, jeśli dziecko pozostanie w domu do 35 roku życia? Czy będą chcieli zobaczyć, jak ich dziecko jest pozbawione doświadczeń związanych z niezależnym życiem? Czy wnuki i rodzice są kompatybilni? Odpowiedź na wszystkie trzy pytania jest kategoryczna „nie”. Jeśli po tym pozostanie poczucie winy, możesz zadać sobie tuzin pytań tego rodzaju.
Przeprowadzce od rodziców na samym początku najlepiej towarzyszą częste wizyty i rozmowy telefoniczne. Możesz opowiedzieć o swoich osiągnięciach i sukcesach. Pozwoli to ocalić rodziców przed wątpliwościami, a poczucie winy zacznie ustępować.
Poczucie winy wobec rodziców i wybór zawodu
W społeczeństwie istnieją różne zawodowe dynastie, kiedy z pokolenia na pokolenie dzieci idą w ślady swoich rodziców. Ale nie wszyscy podjęli tę decyzję świadomie i dobrowolnie. W XXI wieku jest to jeszcze bardziej skomplikowane, ponieważ wiele zawodów straciło na znaczeniu i prestiżu. Tak więc, jeśli młody człowiek chce zostać muzykiem, a jego rodzina wymaga kontynuacji dynastii lekarzy, wojska lub agronomów, najlepiej jest przetrwać krótkotrwałe nieporozumienia z rodziną, niż być nieszczęśliwym przez całe życie. Stając się muzykiem, być może jest jedna na tysiąc szans na sukces i szczęście. Po podjęciu decyzji przez rodziców, zostaniu lekarzem / wojskowym / inżynierem, nie ma szans na szczęście. I życie samotnie i nigdy nie traciłem czasu, dlatego powinieneś podążać tylko za swoim powołaniem. Rodzice zawsze chcą, aby ich dziecko było szczęśliwe. Dlatego wybierając własną ścieżkę i osiągając na niej sukces, będziesz mógł znacznie bardziej zadowolić swoich rodziców, a poczucie winy przeminie na wczesnych etapach.
Poczucie winy, zanim najbliżsi ludzie mogą zamazać umysł, a decyzja podjęta w tej sprawie może być bezmyślna. W tej sytuacji nie można ufać emocjom; rozumienie powinno być logiczne i uświęcone czasem.