Są ludzie, których komunikacja jest bardzo trudna z powodu ich nieograniczonej natury. Tacy ludzie z reguły nie mogą być w spokojnym nastroju: ciągle krzyczą i tracą panowanie nad sobą.
Instrukcja obsługi
1
Najczęściej osoba uciekająca się do krzyku w kłótni czuje się bezradna i nie jest w stanie osiągnąć porozumienia z rozmówcą. Często jest to wyraz strachu, nieporozumienia i bezsilności. W każdym razie trzeba zgodzić się, że krzycząca osoba najprawdopodobniej czuje się niekomfortowo i stara się to zmienić. Nie zauważając jednocześnie, co sprawia, że jego płacz uniemożliwia komunikację.
2)
Każdy ma swoje powody do strachu. Możesz krzyczeć z faktu, że strasznie jest być samotnym i stracić jedyną ukochaną osobę. To właśnie robią małe dzieci, ponieważ dla nich jest to naprawdę tragedia: same nie przetrwają w wielkim świecie. A co sprawia, że ciągle przechodzisz na płacz dorosłej samowystarczalnej osoby?
3)
Powody leżące na powierzchni mogą wyglądać pięknie i w pełni to uzasadniać, ale jeśli spojrzysz głębiej, najczęściej okazuje się, że wszystko nie jest tak wspaniałe. Ciągły płacz mówi o nastroju, drażliwości i powściągliwości. A w przypadku, gdy krzyk stara się przenieść winę na rozmówcę, twierdząc, że był wściekły, oznacza to niechęć do zmiany i ponoszenia odpowiedzialności za swoje czyny. Jest mało prawdopodobne, aby ktoś pozwolił sobie tak bardzo stracić panowanie nad sobą, na przykład sam na sam z pięcioma chuliganami w ciemnej uliczce, ale z podwładnymi w pracy wielu stara się być nieszczęśliwymi ofiarami prowokacji.
4
Ciągły płacz oznacza również, że dana osoba już poczuła swoją bezkarność. Nie odmówili komunikacji i współpracy z nim po pierwszym i drugim, a może trzecim incydencie, i najprawdopodobniej otrzymał od człowieka wystraszonego falą emocji, czego nie mógł osiągnąć bez płaczu. Chociaż tacy ludzie twierdzą, że nie mogą się powstrzymać, najczęściej nie jest to prawdą. Dla tych, którzy naprawdę nie mogą się powstrzymać, są środki uspokajające, a ci ludzie nie mają kontaktu ze zdrowymi ludźmi. Pozostali wykorzystują swoją wymyśloną bezradność, aby nadal otrzymywać wszystko, czego chcą, i jednocześnie winić rozmówców za prowokacje i stracone kilometry nerwów.
5
Najczęściej osoba doskonale rozumie, że krzyczenie niczego nie osiągnie, a zatem nie krzyczy w sytuacjach, w których jest to naprawdę bez znaczenia. Ofiary jego złego charakteru są albo podwładnymi w pracy, albo członkami rodziny.