Mówią, że jest zazdrosny - to znaczy, że kocha. Ale czasami zazdrość staje się tak silna, że nie ma miejsca na miłość. Niemożliwe jest obrażanie, poniżanie, uderzanie bliskiej osoby! Miłość nie jest agresywna. Agresywna zazdrość. Jakie jest niebezpieczeństwo zazdrości i dlaczego nie pozwolić, by wzrastał w duszy, zabijając miłość?
Zazdrość jest uczuciem tyranicznym. Nic dziwnego, że mówią, że od zazdrosnych stajennych uzyskuje się obojętnych mężów, a od zazdrosnych narzeczonych - nienawistne żony. Miłość czyni cię szczęśliwym, zazdrość czyni cię nieszczęśliwym. Jeśli w człowieku panuje zazdrość, wówczas jego serce pozostawia miłość, która wyraża się w zaufaniu, w pragnieniu szczęścia. Zazdrość nie opiera się na miłości, ale na wieloaspektowym kompleksie niższości - mieszaninie nieufności, dumy, świadomej porażki i zaborczych uczuć, które z góry definiują osobę jako rzecz, pozbawiając go prawa do bycia sobą. A kiedy ta emocja rośnie i przybiera bolesne cechy - zachowanie relacji w ogóle jest kwestionowane. Nie każdy może znieść codzienne sceny zazdrości.
Zazdrość często objawia się w maniakalnym poszukiwaniu „dowodów”, które w rzeczywistości nie są związane z prawdziwą zdradą. Osoba pogrążona w zazdrości podświadomie chce się upewnić, że ma rację, zweryfikować najgorsze założenia. Zazdrosnym wydaje się, że „doprowadziwszy go do czystej wody” i poddając partnera spokojowi ducha, odnajdzie utraconą harmonię. Niestety, wszystko dzieje się dokładnie odwrotnie. Zazdrosny o chęć kontrolowania partnera idzie dalej, prowadząc związek do zastoju. Pod presją zazdrości partnera partner traci zdolność do szczerych związków, zamyka się, staje się skryty. Dlatego mężowie lub żony okłamujące swoje „połówki” najczęściej pojawiają się tam, gdzie jest zazdrość.
Zazdrość jest ślepa, a logika zazdrosnej osoby jest często absurdalna. Zazdrosny stara się zepsuć nastrój bliskich, niekończących się „przesłuchań nałogowych”, kaprysów, emocjonalnych wybuchów negatywności. Zazdrosna osoba jest skłonna obwiniać ukochaną osobę nie tylko za prawdziwe przewinienie, ale także za wyimaginowane, jeśli nie całkowicie wyobrażone grzechy! W końcu wyobraźnia zazdrosnej osoby czasami staje się potworna.
Spokojne wyjaśnienia niektórych wymyślonych przestępstw nie działają na zazdrosną osobę. Argumenty umysłu są niechętnie brane pod uwagę, każda okoliczność jest rozpatrywana przez szkło powiększające, a nieistotne szczegóły są postrzegane jako fatalne okoliczności. Rzeczywisty stan rzeczy widać w zniekształconym świetle. Diabeł zazdrości zamienia „muchę w słonia”, zniekształca w oczach zazdrosnego mężczyzny przedmiot jego miłości, a także tych, którzy absolutnie nie są zaangażowani w konflikt złożony przez zazdrosnego człowieka.
Jeśli życie danej osoby jest zajęte przez zazdrosnego partnera, nieustannie szpiegującego i szukającego dowodów niewierności, istnieje depresja, a nawet „latanie we śnie i w rzeczywistości”, kłamstwa, ukrywanie prawdy i poszukiwanie perfum. Jeśli się zorientujesz, wtedy irytujące „połówki” zwykle popychają ich w kierunku zdrady małżonków lub partnerów, którzy bezceremonialnie zmieniają życie ukochanej osoby, często tracąc poczucie proporcji w słowach i działaniach, co odsuwa partnera od siebie. Jeśli wzajemna miłość lub przywiązanie są silne - ten, kto był torturowany przez zazdrość, wpada w siebie, „składa skrzydła”, staje się wewnętrznie obojętny na swoje życie, a czasem popada w powolną i prawie niewidoczną dla innych depresję. Tak więc związki, zatrute zazdrością, rodzą przegranych, niszczą karierę, pozbawiają osobę twórczych przejawów, a na koniec - czynią partnera wewnętrznie samotnym i nieszczęśliwym. Taka osoba traci zdolność do miłości. I bolesna, tępa, niszczycielska samotność dla obu zaczyna się razem, gdzie każdy pociąga za pasek życia rodzinnego, zapominając o radościach życia i postrzegając codzienne kłótnie, a nawet skandale - za pewnik.
Miłość to nie tylko uczucia emocjonalne, duchowe i fizyczne, ale także szacunek dla osobowości drugiej osoby. Zazdrość skazuje ukochanego na brak szacunku, czasem bardzo demonstracyjny, podważający autorytet jednostki. Mając obsesję na punkcie zazdrości, małżonkowie mogą łatwo rzucić brzydką publiczną bójkę, dyskredytując siebie i swoją „połówkę” w oczach tych, którzy okazali się nieświadomym świadkiem trudnej sceny.
Agresywna, zakorzeniona zazdrość tłumi pozytywne emocje u osoby, czyni ją podejrzaną, niegrzeczną, napompowaną. Osoba pogrążona w zazdrości szuka przemocy werbalnej i fizycznej wobec osobowości drugiej osoby, poniżenia partnera lub poniżenia siebie - próbując wzbudzić litość, zobowiązanie, pozbawić wolnego życia emocjonalnego. A to najczęściej prowadzi do tego, że strona „poszkodowana” decyduje się zmienić swoje życie nie tylko emocjonalnie, ale także cielesnie - dopuszczając się prawdziwej zdrady lub zrywając relacje z irytującym histerycznym partnerem, aby znaleźć choć odrobinę spokoju i wolności.
Głównym problemem zazdrosnej osoby jest jej poczucie własnej wartości.
Jedynym sposobem jest odsunięcie się od partnera i zrozumienie: zazdrość jest destrukcyjną emocją, a lekceważona jest chorobą. Nie dręcz go i siebie, bardziej produktywne jest rozwiązywanie problemów psychicznych. Zwróć się do psychologa, jeśli zazdrość zejdzie poza skalę, stanie się dla innych oczywista. Uporządkuj się zewnętrznie i wewnętrznie Odrzuć alkohol, który, jak wiadomo, wywołuje konflikty na podstawie starych skarg i nieszczęśliwych wypadków. Poświęć czas na swoje hobby, znajdź ciekawą lekcję. Innymi słowy, aby przekierować energię na pozytywny kanał, zwiększ swoją samoocenę.
Osiągnąwszy poczucie własnej wartości, człowiek staje się samowystarczalny, niezależny - co oznacza, że będzie cenił relacje z partnerem, szanował jego wybór, liczył się z osobistą przestrzenią. Tak więc takie relacje będą bardziej stabilne, lepiej chronione przed inwazją z zewnątrz - w postaci rywala lub rywala, które, jak wiadomo, pojawiają się tam, gdzie relacje były dawno zerwane.
Oczywiście wszystko to nie dotyczy lekkich zastrzyków zazdrości, które nieuchronnie łączą się z uczuciem miłości i służą raczej jako dodatkowa zachęta, aby dać partnerowi pewność, że nie są mu obojętni. Ponadto niewielka zazdrość utrzymuje ton w dobrej formie, zmuszając osobę do poprawy - zewnętrznie i wewnętrznie. W końcu, kiedy czujesz, że jesteś blisko - wrażliwy, wyrozumiały i bliski, nie chcesz naprawdę patrzeć na obcych.