Są ludzie, o których mówią: „To prawdziwy guz nerwów!” Nieadekwatnie, agresywnie, czasami na granicy chamstwa lub histerii, reagują na każdą porażkę, na najbardziej umiarkowaną krytykę lub najdelikatniejszą skierowaną do nich uwagę. I nawet w przypadku otwartego potępienia, wyraźnie wyrażającej dezaprobatę reakcji innych, może nawet dojść do ataku. Czy to dziwne, że tacy ludzie nie mają związku w rodzinie ani w pracy!
Agresywni ludzie często rozumieją, że ich zachowanie wykracza „poza”, pokazana agresja jest przede wszystkim szkodliwa dla nich samych. Łajają się, podają słowo „trzymaj” swoje emocje, ograniczaj negatywne emocje i nic się nie dzieje! Jak być Jakie są sposoby na przejęcie kontroli nad agresją?
Warto szukać pomocy medycznej od neurologa. Istnieją skuteczne nowoczesne leki, które tłumią objawy agresji, zmniejszają pobudliwość nerwową, a jednocześnie prawie nie dają efektów ubocznych w postaci senności, hamowania reakcji. Nie usunie to jednak przyczyny agresji, a jedynie złagodzi jej przejawy.
Dlatego wskazane jest, aby zostać zbadanym przez wykwalifikowanego endokrynologa. W końcu agresywne, nieodpowiednie zachowanie jest często spowodowane brakiem równowagi hormonalnej. Pamiętaj przynajmniej o „krytycznych dniach”! U niektórych kobiet stają się one w pełnym tego słowa znaczeniu, właśnie z powodu gwałtownego wzrostu stężenia hormonów w ciele. A jeśli dodatkowo upośledzone są funkcje gruczołów dokrewnych
Powstaje więc ten „guz nerwów”. Będzie to wymagało poważnego leczenia!
W niektórych przypadkach wskazane jest skorzystanie z pomocy psychologa. Rzeczywiście przejaw agresji może być związany nie tylko z naruszeniem tła hormonalnego, ale także z czysto psychologicznymi problemami. Agresywni ludzie, co może dziwnie to zabrzmieć, są często bardzo wrażliwi i bezbronni. Często zdarza się, że w dzieciństwie musieli doświadczyć drwin, upokorzenia i bicia. I nie minął bez śladu. Stanowczo ugruntowali podwyższone, nietolerancyjne podejście do jakiejkolwiek niesprawiedliwości. Jedynym problemem jest to, że widzą tę niesprawiedliwość nawet tam, gdzie ona nie istnieje, a ponadto uważają ją za skierowaną przeciwko niej osobiście. To tłumaczy ich całkowicie nieadekwatną reakcję na krytykę, komentarze, brak zgody co do ich punktu widzenia itp. W takich przypadkach nie można obejść się bez dość długiego okresu korekty psychologicznej.