Świadomość jest pośrednikiem między duszą a rzeczywistością. To dzięki niemu dusza może otrzymać doświadczenie życiowe i zainwestować w proces ogólnej formacji otaczającej przestrzeni życiowej. Ludzki umysł działa jako swego rodzaju „tłumacz”, płynnie posługujący się tylko dwoma językami - duszą i rzeczywistością, i przyczyni się do rozwoju zrozumienia między duszą a życiem.
Jeśli chodzi o kształtowanie świadomości, nie sugeruje się żadnego konkretnego wyniku, ale tak zwany punkt orientacyjny, który pomoże określić stopień pośrednictwa duszy i to, co dzieje się wokół. Istnieją 3 takie punkty orientacyjne:
- Szczęście i umiejętność posiadania go;
- Wyrażanie siebie;
- Zrozumienie rzeczywistości.
Aby zrozumieć, w jaki sposób powstaje świadomość, konieczne jest bardziej szczegółowe rozważenie punktów orientacyjnych.
Szczęście i umiejętność posiadania go
Warto zacząć od tego, że szczęście samo w sobie nie ma powodu do wystąpienia. Bóg stworzył ludzi o dobrym zdrowiu i szczęściu w duszy i oczach. Dlatego możemy powiedzieć, że szczęście jest normalnym stanem każdego od urodzenia. Ważne jest, aby nie zapominać o tym punkcie orientacyjnym i że właściwym wektorem do dalszego rozwoju świadomości jest posiadanie zdolności (zdolności) do bycia szczęśliwym. Innymi słowy, głównymi aspektami świadomości są cichy, spokojny i zrelaksowany pobyt z czymś ukochanym.
Wyrażanie siebie
Umiejętność prawidłowego wyrażania myśli i działań w danej sytuacji może nie być łatwa. W tym przypadku głównym zadaniem świadomości jest wyrażanie języka duszy poprzez rzeczywistość. To wyrażanie siebie, które pozwala dzielić się swoim szczęściem z innymi.
Zrozumienie rzeczywistości
W większości przypadków ludzie są przyzwyczajeni do myślenia, że jeśli ktoś jest szczęśliwy, musi się uśmiechnąć i stać się bardzo przyjazny. Jednak świadomość jest gotowa zaakceptować ludzi takimi, jakimi są, a prawidłowe interakcje w danej sytuacji będą niczym więcej niż grą według wspólnych zasad.