Psychologowie identyfikują kilka kryzysów związanych z wiekiem przez całe życie każdej osoby. Wszystkie oznaczają przejście do nowego etapu na ścieżce życia i inną świadomość siebie i swoich możliwości. W każdym kryzysie wiekowym następuje przeszacowanie wcześniej znaczących wartości. Najbardziej świadome i decydujące zdarzają się w okresie dojrzewania i dorosłości.
Instrukcja obsługi
1
Okres dojrzewania to szczególny okres. Nazywa się to zbuntowanym. W tej chwili dziecko jest świadome swojej dorosłości i rozumie, że ma większe możliwości niż wcześniej. Najważniejsza i decydująca jest świadomość, że nastolatek jest teraz w stanie podejmować decyzje. A decyzje te mogą różnić się od opinii dorosłych. Wartości narzucone przez rodziców i innych poddawane są rygorystycznej selekcji i przemyśleniu. To prowadzi do nieokiełznanego i niekontrolowanego zachowania. Nastolatki próbują stworzyć swój własny system wartości, który czasami staje się wprost przeciwny do przyjętego w społeczeństwie.
2)
Kryzys 30 lat jest bardziej znaczącym i poważniejszym okresem w kształtowaniu osobowości. W tej chwili istnieje świadomość życia i zmiana pomysłów na ten temat. Jest to przejście od młodości do dorosłości, od czasu marzeń do zrozumienia zwykłego i codziennego życia. Świadomość rzeczywistości i korelacja ich możliwości stają się głównym nabytkiem tego wieku. Nastąpiła zmiana osobowości i oceny osiągnięć. Często młodzi ludzie zdają sobie sprawę, że pozostali w dzieciństwie i osiągnęli bardzo niewiele w tym wieku. Ważne stają się ogólnie przyjęte wartości: rodzina, bliscy ludzie, udana kariera itp. Rozpoczyna się poszukiwanie prawdziwego sensu życia.
3)
W wieku 40–45 lat człowiek odnosi pewne sukcesy: w swojej karierze, w rodzinie, pewien status w społeczeństwie. I w tym momencie pożądane jest porównywane z tym, do czego doszło. Nie zawsze osiągane wyniki przynoszą satysfakcję. W tym przypadku niektórzy ludzie decydują się radykalnie zmienić swoje ścieżki życiowe. Pierwsze owrzodzenia związane z wiekiem skłaniają do myślenia o przemijaniu życia. A następnie wybór wartości. Najważniejsze z nich się wyróżniają. Czterdziestolatkowie dość dobrze przestudiowali to życie i mieli jasne pojęcie o sobie i swoich możliwościach. Wartości świata zewnętrznego odchodzą na dalszy plan, wartości duchowe zaczynają nabierać najważniejszego znaczenia. W wieku czterdziestu lat coś jest do powiedzenia młodemu pokoleniu.
4
Wiek 55–60 lat przynosi kolejny kryzys. W tym okresie ma miejsce globalna świadomość całego jego życia. Jest to próba mentalnego powrotu do wszystkich najgłębszych zakątków przeszłości i wyciągnięcia z niej nauk. To jest czas, kiedy człowiek zdobywa mądrość i jest gotów się nią podzielić. W tym wieku głównymi wartościami są: miłość, empatia, opieka, unikanie cierpienia i bólu.
Zwróć uwagę
Okresy kryzysowe są niebezpieczne, ponieważ osoba może porzucić to, co zostało osiągnięte, raniąc bliskich ludzi. W tym okresie ważne jest, aby zrozumieć, że ponowna ocena wartości jest pracą nad sobą: emocjami, nawykami, zachowaniem. Przyczyną naszych niepowodzeń jest brak naszego zachowania i charakteru. Nie możesz winić ludzi wokół nas, zwłaszcza bliskich, za ich błędy. W końcu fakt, że są obok nas, jest już osiągnięciem naszego życia.
Przydatna rada
Pierwszymi oznakami stanu kryzysowego są depresyjne myśli, poczucie samotności i porzucenia, poczucie bezsensowności bytu.
Pierwszą zasadą, która pomaga przetrwać ten stan, jest zaprzestanie przeciwstawiania się ciągłym zmianom. Nie trzymaj się starego i spróbuj po prostu poczuć ten moment, pozwól sobie na chwilę płynąć z prądem. Zapewni to możliwość zobaczenia siebie i własnych pragnień, a zatem powie ci, jak postępować.