Możesz być absolutnie samotny, nawet jeśli jesteś w tłumie ludzi lub w otoczeniu krewnych i przyjaciół. Ale samotność różnych ludzi może być postrzegana inaczej. Ogranicza niektórych, wpędza ich w smutek, powoduje dyskomfort, a innych zatrzymuje się w szaleńczym tempie dużego miasta i pozwala realizować się jako jedna osoba, pamiętać o teraźniejszości, o swoich celach, marzeniach i pragnieniach.
Instrukcja obsługi
1
Wielu wspaniałych ludzi: pisarzy, artystów, naukowców - ceniących samotność, jako najważniejsze źródło ich procesu twórczego i rozwoju. Akceptacja samotności zmusza osobę do zaprzestania bierności, decyduje, bierze odpowiedzialność za swoje życie, przychodzi wolność kreatywności. Często pojawia się samotność, aby mieć pragnienie rozwoju i zmiany siebie na lepsze.
2)
W procesie samotności rozumie się ich zależność, a zwłaszcza podporządkowanie krewnych, przyjaciół. Ważne jest, aby nauczyć się komunikować ze sobą, słyszeć i słuchać wewnętrznego głosu. Niemożność i niechęć do słuchania siebie, znudzenie komunikowaniem się ze sobą, często oznacza utratę osobowości. A jeśli nudzę się sobą i dla siebie jestem niepożądanym rozmówcą, czy będzie to interesujące dla innych ze mną?
3)
Każdy, kto uczy się odczuwać samotność jako dar losu, przyjaciół i partnera, wybierze nie dlatego, że sam jest znudzony, samotny i zły, ale dlatego, że naprawdę kocha swojego wybranego, aby chciał wpuścić go do swojego wewnętrznego świata. W końcu, jak często, wybierając partnera, po prostu nie być samemu, jesteśmy w błędzie. Nauczywszy się być sam na sam z naszymi myślami i uczuciami, jesteśmy gotowi być z kimś całkowicie. A potem radość z intymności, a nie strach przed samotnością, trzyma nas blisko.
4
Ważne jest, aby poczuć samotność nie jako karę, ale jako osobistą wolność i szczerze cieszyć się z jej niezależności. Żyj pełnią życia, ciesz się każdą chwilą, zobacz nowe możliwości przed sobą, staraj się poznać siebie i świat wokół siebie.